Öz varlığına kuş bakışı bakmayı başarabilen kimsenin görebileceği ilk özellik etrafını sarmış olan acziyettir.
Sayfa 15
Kalabalıklar sadece insanın kendini unutup oyalanmasını sağlar.
Sayfa 14
Bilmek istersen seni
Cân içre ara cânı
Geç canından bul anı
Sen seni bil, sen seni.
Sayfa 75
Hasan Şâzelî hazretleri, kişinin bir şeyi seçmesi gerekirse, seçmemeyi seçmesi gerektiğini söyler.
Sayfa 178
Alim olan Allah'tan gelen ilmin, Vedûd isminden gelen muhabbet olmadan kuru bir zan olduğunu anlarlar.
Sayfa 79
Dilhâne harab oldu
Yıkıldı turâb oldu.
Her cânibi bâb oldu
Vîrâne miyem bilmem.
Sayfa 187
Derviş içinde sefer ettikçe dışındaki seferi de güzelleşir.
İnsanlar onun elinden, dilinden, kalbinden emin olurlar.
İnsan, imtihanın bizatihi nimet olduğunu anlamaya başlar.
Böylece çekilen bütün sıkıntılar, çileler de ballaşır.
Sayfa 124
زان زبون این دوسه کل دسته یم
که در کلزار مرحود بسته یم
Biz üzerimize gülistanın kapısını kapamışız; onun için şu iki üç deste gülün mahkûmu olmuşuz. Eğer bir an marifet bahçesine ulaşabilsek, bizim şu birkaç demet olan bil- gilerimizin ne kadar zayıf kaldığını en iyi şekilde anlardık.
Deniliyor ki insanların bilgileri siyah bir levhanın ortasındaki beyaz bir nokta gibidir. Bu nokta ne kadar büyürse kendisini çevreleyen siyahlığa o kadar temas eder. Binae- naleyh insan da ne kadar bilgisi çoğalırsa o kadar bilmediği şeylerle kuşatılmış olduğunu anlar ve bilmişliğinden utanır. Artık bazı hakikatleri inkâra kalkışamaz.
Sayfa 249
Yunus Emre hakkında Mevlânâ şöyle söylemişti: "Yüksek manevi derecelerin hangisine yükseldiysem önüme hep şu Türkmen kocası Yunus çıktı."
Sayfa 135
Bülbül eder zâr ü efgân
Aşk oduna yandı bu can
Benim gönülcüğüm hemen
Hak'tan geldi Hakk'a gider
Sayfa 67 - Eşrefoğlu Rumi