-Hiç hoşuma gitmiyor.
-Neden?
-Çünkü çok acı veriyor.
-Neden acı veriyor?
-Çünkü gerçek.
DomingoKitabı okudu
"Biraz şikâyet edecek olursam," diyordu yüreği, "bu yalnızca benim bir insan yüreği olmamdandır ve insanların yürekleri böyle olur. Ulaşmaya layık olmadıklarını ya da ulaşamayacaklarını sandıkları için en büyük düşlerini gerçekleştirmekten korkarlar.
Sayfa 155 - Can YayınlarıKitabı okudu
Tolstoy diyor ki; "Sadece derin sevgisi olanlar, derin acıları hissedebilirler.”
Dostoyevski de onu şöyle destekliyor; “Büyük bir akla ve derin bir yüreğe sahip olanlar için acı çekmek kaçınılmazdır.”
Yürek, hep yanımızda olsunlar ve hayat bizi nereye sürüklerse onları da yanımızda taşıyalım diye bütün sevdiklerimizi içine kapattığımız büyük bir dolaptı.
Sayfa 228 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Yüreğim seni çok sevdi
o yürek talan
o yürek yangın yeri
o yürek seni istiyor
bir tek seni...”
Canan Tan 
Yüreğim Seni Çok Sevdi
Yürek yanmayıncaya kadar gözler yaş dökmez.
Sayfa 131Kitabı okudu
Ama yürektir bence her şeyin başı.
İnsanın yüreği, kesinlikle içi kanla dolu, üstü kapalı bir çukurdur ve açıldığı zaman hep, çevremizde toplanıp havayı karartan, avutulması olanaksız bütün susamış gölgeler, içip canlanmak için ona koşarlar. Yüreğimizin kanını içmek için koşarlar, çünkü başka bir canlanma yolu olmadığını bilirler.
Sayfa 9Kitabı yarım bıraktı
Ürək
Səni bəzən mən zorladım,
Qan uddurdum, qan qusdurdum,
Oxuduğun yerdə səni mən susdurdum.
Mən gürz etdim döyüşlərdə
Səni, ürək
Yastıladıb kitab etdim.
Döydüm səni qılınc etdim,
Alov çəkən hisslərimə
Seni nazlı balınc etdim.
Mən ağlımı səndən aldım,
Mən eşqimi səndən aldım.
Mən gücümü səndən aldım
Sənə heç nə qaytarmadım.
Mən öləndə səni, ürək,
Bir parafin şüşəsində
Saxlasınlar...
Hər gün səni yoxlasınlar.
Mən bilirəm, mənsiz qalıb
Sən həyatdan bezəcəksən.
Onda məni sən axtarıb
Gəzəcəksən...
Sayfa 115
