Karanlığın Çağırışı
Ben böyle olsun istememiştim
Ya sana çok yakın
Ya senden çok uzak olmalıydım
Aramızda aşılmaz engeller olsun istiyordum
Büyük dağları, derin denizler olsun istiyordum
Sana gelmeye gücüm yetmemeliydi
Çaresizliğimin bütün hıncını mesafelere yüklemeliydim
Dağda yanan bir çoban ateşi gibi
Gökte bir yıldız gibi
Seni görmeli
Seni yaşamalı
Ve
Murat Menteş, Korkma Ben Varım romanında bir karakterine, sevdiği kadın hakkında şöyle bir cümle kurduruyor: "Bu kız, kendim olmam için bende eksik olan tek şeydi." Sevginin yönü tam da bu olmalı. Değiştirmeden, dönüştürmeden; onu, o olduğu için sevip hayatımıza dahil ederek...
“Fark ettim ki ben hayatım boyunca Senin hasretinle kendimi bitireceğim. Ellerim senden başkasını istemiyor, kalbim senin dışında hiç kimsede hızlanmıyor ve gözlerim senden başkasını aramıyor. Sen var ya sen, beni öyle mahvediyorsun ki denizinde ıslanmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Seninle kör oldum bu dünyada…Sadece seni diliyorum. Sen gel herkes gitsin önemli değil! Senin için tüm savaşlara varım.Ömrümün sonuna kadar bu savaştan vazgeçmem. Senin için dünyayı karşıma almaktan geri kalmam. Ama sen korkma, ben yine seni incitmekten korkarım. Senin tenine en ufak bir zarar gelse evreni yakmaz mıyım ateşimle?”
~DKGK 8 -M
Ama sonra herkesin kendi hikayesinde bir başına olduğunu, herkesin çok korktuğunu,
“Korkma, ben varım,” cümlesinin “Korkuyorum, elimi bırakma,” anlamına da geldiğini fark ettim.
Ya senden çok uzak olmalıydım
Aramızda aşılmaz engeller olsun istiyordum
Büyük dağlar,derin denizler olsun istiyordum.
Sana gelmeye gücüm yetmemeliydi
Çaresizliğimin bütün hincini mesafelere yüklemeliydim
Dağda yanan bir çoban ateşi gibi
Gökte bir yıldız gibi
Seni görmeli
Seni yaşamalı ve senden çok uzaklarda olmalıydım
Hani anlatılmaz duygular
''Keşke, içimizdeki bitki örtüsünü çürümeye terk etmek zorunda olmasak. Kendimizi emânet edebileceğimiz kişiyi bulana kadar canımız çıkmasa.''
Korkma Ben Varım/Murat Menteş
"Keşke içimizdeki bitki örtüsünü çürümeye terk etmek zorunda olmasak. Kendimizi emanet edebileceğimiz kişiyi bulana kadar canımız çıkmasa."
Korkma Ben Varım Murat Menteş
Son zamanlarda okuduğum Murat Menteşin "Korkma Ben Varım" kitabından bir cümle not etmiştim: "İnsan olmak, bir nar gibi, üzüm, incir gibi zamanla olgunlaşarak varılan bir mertebedir." Evet insan olmaya çalışmayan insan, sadece olgunlaşmamış olarak kalmıyor, çürüyor. Çürüyen insansa sadece kendine zulmetmekle kalmıyor, çevresine de zulüm bulaştırıyor.
Ormanları katleden, açlığından dolayı şehre inen hamile file patlayıcı dolu ananas vererek ölümüne sebep olan, ten rengini üstünlük görerek toplumları ezen, inancından dolayı insanları ölüm kamplarına tıkan, tek niyeti iyiliği yaymak kötülükten men etmek olan adanmışları evlerinden, ailelerinden, özgürlüklerinden eden meleklerin tanımıyla "nizamı bozacak ve yeryüzünü kana bulayacak mahluk" işte o çürümüş insan.
Oysa meleklerin böyle bir mahluk mu yaratacaksın sualleri üzerine Allah: "Ben, sizin bilmediğiniz pek çok şey bilirim" buyuruyor, ayetin devamında ise Ädem'e bütün isimlerini öğrettiğinden bahsediyor.
Olgunlaşıp kendi kemâl mertebesine ulaşan insan-ı kâmil elbette o çürük insandan çok farklıdır. O yeryüzünün halifesi olarak nebatatı, hayvanatı, insanlığı, canlı/cansız bütün varlığı bir kaside-i medhiye olarak okur ve şefkatiyle kuşatır. Zulmetmez.
Çürük tohumların varlığı, yeşerip meyve verenlerin varlığını unutturmamalı. Yoksa insan insanlıktan ümidini yitiriyor, ye'se düşüyor. Ye's ise Üstadın tabiriyle mâni-i her kemâldir. İnsan-ı kâmile yakışmaz.
"Sübhansın ya Rab! Senin bize bildirdiğinden başka ne bilebiliriz ki? Her şeyi hakkıyla bilen, her şeyi hikmetle yapan Sensin. " -Bakara sûresi, 2/32
Romanda adam sevdiği kadın hakkında şöyle bir cümle kuruyor :
"Bu kız, kendim olmam için bende eksik olan tek şeydi."
Korkma Ben Varım-Murat Menteş