·
Puan vermedi
Afilli Hafiye
Murat Menteş'in bütün kitaplarını okudum. Kendine has üslubu ve kendine has kurgusuyla edebiyatımızın şahsına münhasır kalemlerinden birisi. Özellikle düblorun dilemması, rühi mücerret ve korkma ben Varım kitapları ortalama takdirin üzerinde bir övgüyü hakkediyor. Lakin bu son kitabı afilli hafiye amiyane tabir ile yazarın çuvalladığı bir eser olmuş. Gerek kurgusunda ki dağınıklık gerek romanın diğer unsurlarında ki boşluk okurun kurmacayla bütünleşmesini engelliyor. Yazarın "farklı olmak" çabası anlamsız bir raddeye ulaşmış vaziyette. Sanki bütün tuşlara aynı anda basıyor. Ayrıca entelektüelitesini hoyrat bir mirasyedi yedi gibi harcamaktan da geri durmamış. Bütün oyuncaklarını misafirlere göstermek için ortaya saçan bir çocuk gibi oyun oynama gayesinin ötesine geçmiş bir dağınıklık var kitapta. Kısaca her yer, her yerde. Hal böyle iken Son çeyrekte, final kısmında bu dağınıklığı toplamaya gayret etesede maalesef tam anlamıyla toparlayamamış. İçimizde koca koca boşluklar, bir yığın soru işareti ile kapattık son sayfayı. Yazarın dediği gibi bir roman daha bitti lakin bu sefer olmadı
Murat Menteş
