Lütfen Kasaya Doğru İlerleyiniz
Sadece şu veya bu gıdanın değil, artık insan ilişkilerinin bile bir raf ömrü oldu. Her insanın bir son kullanma tarihi var. Çünkü insanlara insan olarak değil de imkân olarak bakılıyor.
Bu yaşıma kadar mevcudiyetinden bile haberim olmayan bir insanın vücûdu birdenbire benim için nasıl bir ihtiyaç olabilirdi?
Fakat bu hep böyle değil midir? Birçok şeylere ihtiyacımızı ancak onları görüp tanıdıktan sonra keşfetmez miyiz?
Okur Takip Önerileri
Hicret Mimarisi
Bu dünyaya yerleşmek istedik, o yüzden bir sürgüne mahkûm edildik. Kendi kendimizden sürgün edildik. Cağdan sürüldük. Kendi ülkemizde sürgünüz şimdi.
Kıyamet Aşısı
Öbür dinlerde kıyamet, kâinatın sonuna ait bir bilgi ve haber olmaktan öteye geçmezken, İslam'da kıyâmet inancı ve duygusu hayatın içine girer ve bir nevi <Kıyamet şuuru> halini alır. Bu şuurla donanmış Müslüman her saat yaratıcının karşısına çıkacakmışçasına bir hazırlık içindedir. Yani kıyamet öylesine hayatla içiçedir ki, hayatı kabartmalaştırır ve müslümanı, her anını şuurla izleyen, bir kendi kendinin bekçisi, gözcüsü yapar.
Çalışmak için müsait gün ve saat bekleme. Bil ki, her gün ve her saat çalışmanın en müsait zamanıdır.
Çalış, daima çalış, fakat hırsı bırak. Zira hırs, verimli çalışmanın, sağlık ve saadetin düşmanıdır.
Eğitim, öğrenmenin ve keşfetmenin gerçekleştiği bir kurum iken, artık sertifika ve belge sunmaya başlayan ünitelere dönüşen yapısıyla telaş ve koşuşturmacanın bir aracı haline gelmektedir.
Yanlış insanlarla doğru iş yapılmaz
Bu dünyadaki en hassas terazi, insanın içidir. Yaptığımız iş, içimize siniyor mu?