Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi.Tesadüflerin oyuncağı olacak oldultan sonra ne diyr bir iradeniz vardı? Kullanmadıktan sonra ğöğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldamayan düşünceler neye yarardı? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat ,daha makul değil miydi?
Sayfa 36 - Venedik yayınları