Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Kübra Özgün

Vücudum beni eziyor Orpheus, bıktım usandım ondan; çünkü ruhtan yoksunum. Bende ruh olmayışı, vücudumun bana ağırlık oluşundan mı yoksa? Vücuduma dokunuyorum Orpheus elimle yokluyor, görüyorum onu; ama ruh nerde ruhum nerde?
Sayfa 102Kitabı okudu
Reklam
Zaman zaman ben asla mevcut değilim düşüncesine girdim Orpheus! Ve diğer insanların beni göremeyecekleri kanaati içinde, sokak sokak dolaştım. Başka defalar gene, beni kendi gözümle gördüğüm şekilde görmezler kuruntusuna kapıldım. Çok dürüst davrandığımı sanarak tamamen efendice bir tavırla karşıdan doğru gelirken, farkına varmadan bir palyaço rolü oynuyormuşum da herkes gülüyor, benimle alay ediyormuş zannettim.
…işte geldik işte gidiyoruz, ama Türkiye hala aynı yerde: Az gittik uz gittik ve eller aya biz yaya… Dünya nerde biz nerde?
Sayfa 126Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Benim korku çağım geçti, aklanmamı da istemiyorum. İşte memleket, işte savcı, işte ben, işte Kürtler ve işte siz. Ne istiyorsanız onu yapın.
Coğrafyanın bedeli tarihle değil, yine coğrafyayla ödenir.
Reklam
Sanırım kafayı sıyırdım da ekmek banıyorum dibine.
Sayfa 154Kitabı okudu
Başkaları, sandığımız kişi olmadığımızı hatırlatmak için giriyor hayatlarımıza. Biz kendimizi aşağı yukarı bir şeylerle tanımlarken, onlar bize başka bir yüzümüzü gösteriyor. Kendi gerçeğimizin dışına çıkıp bakıyoruz ve öyle ya da böyle kabul ediyoruz yeniden tarif edildiğimiz hali.
Sayfa 151Kitabı okudu
Korku bir tek şeyle yenilir: Bilgi ve mücadele.
Korkak insan, kendi arzularının ve bencilliğinin tutsağı olan kişidir. Bu nedenle özgür değildir. Çıkarları için boyun eğen, yalan söyleyen, en yakınını kazıklamaya çalışan, şükürcü ve evet efendimci bir yapıya sahiptir. Çok zorda kaldığında en yakınlarına bile ihanet etmekten çekinmez. Her hatasına kılıf uydurmakta ustadır. Gerekçe bulmakta üstüne yoktur
Reklam
Gerçek, her zaman şüphecilikten pişmanlık duymama neden olmuştur.
Aşkı bilmedikleri için mutlu olan insanların olduğu yere git. O kadar doygundurlar ki, ne birbirlerine ne Tanrı’ya gereksinim duyarlar. Geceleri kapılarını sıkı sıkı kilitleyip hayatın geçmesini sabırla beklerler.
Aslında tüm çocuklar, ana-babalarından gördükleri kötü muamele yüzünden kendilerini suçlar ve her zaman sevdiği ana-babalarından bunun sorumluluğunu alırlar.
Sayfa 215Kitabı okudu
Çok sıkıcı bir mıymıntılık yumağına dolanmış yaşıyordum artık. Rüyalarımda bile başrol değildim.
142 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.