Sonra tekrar yere oturdu, Yerdeki ekmek parçalarım yiyen iki küçük fare, Rahibin yere oturmasıyla gidere doğru kaçtı. Bu fareleri gören rahip "Tanrım! Tanrım ben nasıl bir yere düştüm." diye haykırdı ve tekrardan dua etmeye başladı.
Güneş batıncaya kadar dua etti. İnsan fıtratı böyleydi. Ne zaman başına bir musibet gelse inancı ne olursa olsun Rabb'ine yönelir. Dua eder, O'na sığınırdı. Sonra Rabb, bu musibeti başından alıp, kulunu refaha/huzura kavuşturunca O'nu anmayı unutur ve şükürsüzlük ederdi.
Biz vaktinde ölmüş olduğumuz için
(satranç taşları gibi)
kireçlerden korkmuyorduk
bir de kudüs fareleri
bir de kudüs fareleri
Bir öyle fareler
bir öyle fareler.