Kalemlerin kanı çekiliyor elime alınca
Bir kum saati dolup boşalıyor acıların, bekleyişlerin ekseninde
Bir ok, havada kıvrılarak kendisini savunan ele saplanıyor
Sözcükleri bileytaşlarına sürtüyorum günler geceler boyu
Her sözcük kağıtları kesip biçiyor, kemiriyor uzun kuyruklu bir
sıçan gibi
Dönüp baktığımda şiir yerine bir uçurum buluyorum
''dedim kardeşim
omuz başlarımdaki şu yara
ormanların serin gölgesindeki
papatya değil
arif bir bilinçle yürürken oldu
yüce buyrukla''
Kardeşim dedim
Acılarıma da kardeş olur musun
…
Dedim kardeşim
Omuzbaşlarımdaki şu yara
Ormanların serin gölgesindeki papatya değil
Arif bir bilinçle yürürken oldu
Yüce buyrukla
Sayfa 455Kitabı okudu
KUYRUKLU ŞİİR
Uyuşamayız, yollarımız ayrı;
Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi;
Senin yiyeceğin, kalaylı kapta;
Benimki aslan ağzında;
Sen aşk rüyası görürsün, ben kemik.
Ama seninki de kolay değil, kardeşim;
Kolay değil hani,
Böyle kuyruk sallamak
Tanrının günü.
Orhan Veli Kanık
Gece yarısı evin arka bahçesinde bir başıma, o fikirler çoktan gitmiş kafamdan,
Kadim Judea tepelerinde yürürken, güzel, hoşgörülü Tanrı yanı başımda,
Uzayda yolculuk ederek, yolculuk ederek göklerde, yıldızların arasında,
Yedi uydunun arasından geçerken hızla ve geniş halkanın içinden ve seksen bin milin çapından,
Kuyruklu göktaşlarıyla yarışırcasına giderken ve ötekiler gibi ateş topları fırlatırken,
...
böyle yolları arşınlıyorum gece gündüz.
Sayfa 84Kitabı okudu
