Gökçen
@lPuduhepa
ϜϓſϞ | 1283🪽
Kandinsky tablolarının içinde kendi sürreal yalınlığımı arıyorum.
64 kütüphaneci puanı
1287 okur puanı
Ekim 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
“Yıldızlar aslında nedir size söyleyeyim: Yıldızlar, acıdan delirmiş insanların gökyüzüne sıktıkları kurşunların açtığı deliklerdir. Bilim adamları sürekli yenilerini keşfettiklerini söylüyorlar. Bunda şaşılacak bir şey yok. Yukarısı bir gün dümdüz olacak.”
Sayfa 98
10/10 düşünce 👌🏻
Harikulade <3
“Seni tamamen unuttum
Ama etinin içini görüyorum
Saçlarının dibini
Razı bir rüzgar gibi azar azar da olsa
Senden artık uyurken dökülüyorum kendi etrafıma
Kendi etrafıma sevgilim
Dal dal, yaprak yaprak
Günde birkaç defa, hafif sıyrıklarla
Çünkü yapraklar sevgilim
Düştükten çok sonra inanırlarmış
Artık ağaçta olmadıklarına
Çünkü yaprağın daldaki boşluğu
Yine o yaprağın kendisi kadar..”
Sayfa 47
“Düşmek yapraklıdır sevgilim
Unutmak çiçekli”
Gökçen bir yorumu yanıtladı.
Ve izleyebilseydiniz debelenen beyaz gözlerini yüzünde,
Sarkmış suratını, sanki bıkmış bir şeytan günahlardan;
Duyabilseydiniz, her sarsılışında, oluk oluk gelen kanı
Köpükle tahrip edilmiş ciğerlerinden,
Kanser gibi müstehcen, gevişi kadar acı
Masum dillerdeki hakir, dermansız yaraların,
Dostum, bunca keyifle söyleyemezdiniz,
Umutsuz bir zafere heves eden çocuklara
O eski yalanı: “Tatlı ve Şereflidir Ölmek Vatan İçin.”
Wilfred Owen
Savaşta ilk ölen mi son ölen mi olmak isterdiniz?
Okur Takip Önerileri
Gökçen bir yorumu yanıtladı.
195 syf.
10/10 puan verdi
“Türk köyünün çıplak gerçeğini bu derece keskin, gölgesiz; süslü ve özentili cümlelerden uzak, fakat yine de içli bir üslupla önümüze seren bir başka yapıt okuduğumu hatırlamıyorum.”
Mahmut Makal, köy enstitüsünde okumuş ardından doğduğu yere -Aksaray- atanmış bir köy öğretmeni. Görüp geçirdiği yaşantılarını anlattığı yazıları Varlık dergisinde ara sıra yayınlanıp, ardından bunlar derlenip ‘ 
Bizim Köy’ ortaya çıkıyor.
Memleket insanının yüzde sekseninin yüz kızartıcı durumunu apaçık ortaya dökme yürekliliği göstermiş bu yazılarında. Sanki bir fotoğraf albümünü inceler gibi okuyorum… Okumanın uzun sürmesinin nedeni her sayfasında ayrı ayrı yutkunmam, sindirmem gereken yazılar…
Bu satırlarda 1940’lı yılların Anadolusu var; şehirde hayat biraz daha iyiyken köyler için aynı şeyler söylenemez. Açlık, sefalet, pislik, batıl inanışlar… Öyle ki yiyecek bulamayan köylü sırf hafızım diyen tanımadıkları bir insana ellerinde avuçlarında ne varsa veriyorlar. Yine aynı halk okulun çatısı, penceresi yokken, soğukta çocuklar titrerken yardımlarını esirgiyorlar.
Yetmiyor, Mahmut Makal sırf bunları yazdı diye hapse atılıyor o dönemler… Üstelik yazdıkları apaçık gerçeklerken.
Her sayfasından ayrı etkilendiğim unutamayacağım bir yolculuk oldu. Kitabın içerisinde bir de 
Ara Güler’in kitabın Fransızca baskısı için çektiği fotoğraflarlardan birkaçı var. Bu topraklardan gelmiş isek mutlaka okunması gereken bir eser.
Makal'ın Ötelerin Havası adlı kitabını da öneririm. İngiltere'de yaşadığı dönemi anlatıyor. 1960'lı yıllar. Bizim Köy'ün üzerine şiddetli bir tokat niteliğinde.
