Biliyorum. Bana tutku verecek herhangi bir şeye ya da kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum. Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapamayacağımı biliyorum.
Ne yazık ki gene akşam oldu. Bütün dünya karardı. Bütün insanlar huzura kavuştu. Bir benim ızdırap ve gamım. Dünyanın mizacında mutluluk olmaz. Ölümden başka gam ilacı bulunmaz. Ama çam ağacının altında, köşede. Yere damlamıştır üç damla kan.
İnsan sevdiğini öldürür diye bir söz vardır ya; aslında bakın, insanı öldüren hep sevdiğidir.
Okur Takip Önerileri
Fakat sen kimsin ki benim için?
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?”
Tanıdıklarımız, sevdiklerimiz vardır ki ayrı bulunduğumuz zamanlarda sık sık düşünürüz; iftirakın sevgimizi büyüttüğünü duyarız.
İlk görüşeceğimiz gün içinde nadide tahassüsler hayal ederiz.
Fakat vakta ki kavuşma zamanı gelir.
Onlar yabancı bir tavır ile, lakayt bir bakışla bizi karşılarlar.
Anlarsınız ki sizi onlara yakınlaştıran firkat onları sizden uzaklaştırmıştır.
