Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak
Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen böyle
Olduğum gibi kim görebilir beni
Ne rengim var benim ne nişanım
Benim de bildiğim sırlar var diyeceksin ama
Hem o sırlarım ben hem de o sırları saklayanım
Bu gönül ne vakit durulacak bilmem
Ama şu anda hiç kımıldamadan da duran benim
Yürüyüp giden de ben
Ben bir denizim kendi varlığı içinde taşan
Uçsuz bucaksız , alabildiğine geniş , kıyısız
Sayfa 235 - destek yayınlarıKitabı okudu
1K Bursa 50.Buluşmada Yeraltı'na indi!
1K Bursa 50.buluşma kitabı Yeraltından Notlar oldu.
Hazır yaz geldi, pandemi ile geçen 2 yaz da herkesi bunalttı o halde neden şööyylee mangallı, kalmalı bir buluşma olmasındı ki! Olsundu :)
Grubumuzun zengini 
Ersin Ertürk madem çadırda kalacaksınız hepten telef olmayın bari bizim dağ evinin bahçesine gelin dedi. Düşündük mantıklı bulduk. Zaten
SEVDİKLERİMİZİN KIYMETİNİ BİLELİM
Adam, telaşlı, öfkeli bir halde hanımına bağırıp, çağırıyordu. Babalarının sesini duyan iki çocuk ise yataklarından kalkıp salona gelmişti. Babalarının öfkesini görünce, korkmuş, sinmiş halde birer koltukta sessizce oturup kalmıştı. Adam, çocuklara, hanımın üzüntüsüne aldırmadan söylenip duruyordu:
-Söyledim değil mi, söyledim. Bu gün toplantı
Hayır, sonsuz olmayan dostu sevme! Yani geleceği ebedî olmayana bel bağlama, bağlanma! Çünkü böyle bir gaddar sevilmeye layık değildir. Yani dünya, kendisine bağlanmaya değmez. Madem ki iyi de kötü de en sonunda ölecektir, o halde iyilik yapmak saadettir ve iyilik yolunu tutan bahtiyardır. Ebedî yolculuk yemeğini kabrine sen kendin gönder; senden sonra ve senin arkandan kimse göndermez. Yani dünyada iyi iş gör ve iyi bir ad kazan ve mezara öyle gir. Yanında, yaptığın iyi işle ve kazandığın iyi isimle git; yanında onları götür. Hayat, Temmuz güneşine maruz kalan kar gibidir. O kar, erimiş ve artık az kalmıştır..
Sayfa 6Kitabı okudu
Geç bir vakit, agaçlarla çevrili bir yolda geziniyordum. Bir kestane ayaklarıma düşüverdi. Çatlayarak çıkardığı ses, bende uyandırdığı yankı ve küçücük bir olayın taşkın heyecanı beni bir mucizeye, kesin bir mucizenin sarhoşluğuna boğdu. Ortada yanıtlardan başka hiçbir soru kalmamıştı sanki. Ne yapacağımı bilemediğim bu ansızın gelen yoğun aydınlıktan sarhoştum. İşte böyle, az kalsın sırra kadem basıyordum. Ancak yola devam etmenin daha iyi olacağını düşündüm.
