Yarayı ancak açan iyileştirebilir.
Sayfa 47
Atay’ın acıklı bir öyküyü nasıl anlatmak gerektiği üzerine epey düşündüğünü tahmin etmek zor değil. Tehlikeli Oyunlar'ın taslağı üzerinde çalışırken günlüğüne aldığı notlarda, insanlara acıklı bir şey anlatmanın, onları güldürmekten daha zor olduğunu söyler. Hikmet’ in ağzından:
”İnsanlar acıklı sözler dinlemek istemiyorlar, onları üzmek çok zor, kitabı suratınıza kapatıveriyorlar; sıkışıp kalıyorsunuz sayfaların arasında.”
"Herkes birikmiş bizi seyrediyor.
Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada.
Acı çekiyoruz."
Oğuz Atay
İnsanlar acıklı sözler dinlemek istemiyorlar, onları üzmek çok zor, kitabı yüzünüze kapatıveriyorlar; sıkışıp kalıyorsunuz sayfaların arasında
Sayfa 60
Aylak adam'ı kahramanının intiharıyla bitirmek istemiş, fazla "dramatik" olur diye vazgeçmişti Yusuf Atılgan. Onun yerine C'nin başkalarına bir şeyler anlatma umudunu hepten yitirdiği, kapılarını herkese keskin biçimde kapattığı bir sonu tercih eder. Şöyle biter roman; "Sustu. Konuşmak lüzumsuzdu. Bundan sonra kimseye ondan bahsetmeyecekti. Biliyordu, anlamazlardı.
Sayfa 117
İster doğal bir beceriden, bir sağlamlıktan yoksunluk anlamında olsun, isterse daha toplumsal anlamlarıyla karşımıza çıksın. Dostoyevski'de gerçekten ısrarlı bir izlektir şölenden dışlanmışlık.
Sayfa 24 - Horlanmanın AcısıKitabı okudu
Neden Oğuz Atay okumalıyız?
Acının bir inandırıcılık kaybına yol açmadan, acı çekeni küçük düşürmeden, onu aynı zamanda yüceltmeden nasıl anlatılacağını sorun edinenler için muazzam bir ufuk sunar yapıtları.
Sayfa 14 - Metis YayınlarıKitabı okudu