"Güzel bir kızın dudaklarını hararetle öpen bir kimse,kızın diş fırçasını kullanmaktan tiksinti duyar;oysa kendini hiç iğrendirmeyen kendi ağzının genç kızınkinden daha iç açıcı olduğunu sanmasının yeri yoktur."
Sigmund freud' un ne kadar doğru tespitler yaptığını gösteren bir başka deneme kitabıdır. cinsel sapmalar, çocuk cinselliği,ergenlikteki dönüşümler,aile romantizmi ve bekaret tabusu ele alınmaktadır.insanın karanlık yanının anlaşılmasına dair oldukça nitelikli bir eser. çünkü freud, yetişkin bir bireyin (yani olmuş olan kişinin) bir eskiz çalışmasının sonucunda olmuş olan kişiye dönüştüğünü öngörür. bu eskiz denemelerini de çocukluk döneminde arar bu da doğru bir tespittir. Çocuklukta edinilen perspektif ikizimiz gibidir.
Kitaptaki bölüm her şeyi özetler niteliktedir;
"çocuk gece karanlıkta yattığı odadan seslenir. “teyzecim konuş benimle. korkuyorum, çok karanlık. teyzesi; “ne faydası olacak” der, “beni görmüyorsun ki”. “olsun” der çocuk, “biri konuşunca aydınlık oluyor”."
