"Bunu konuşmak sana mı düşer? Sahip olduklarına şükret." Hezimete bak diye düşündüm kendi kendime. Sessiz ol, diye mınldandım, sessiz ol ki seni hastaneye kapatmasınlar. Kabul et ve bu uydurma mutluluğu yaşamaya devam et, diğer herkes gibi maske tak ve oyuna devam et. Hepsi değilse bile bazıları muhtelemelen aynı şeyleri yaşıyor ama dile getirmeye cesaret edemeyecekler.
Dost dediklerin bile kendilerinden farklı görmek istemez seni. Onlar gibi maske tak, onlar gibi yalanların arkasına saklan, sinsi planlar yap, gerçek benliğini inkâr edip çoğunluğa ayak uydur isterler. İçten sevecenliğini değil yüzündeki sahte gülüşü isterler. Eleştirmeni değil övmeni, anlamayı değil anlaşılmayı beklerler.
Bütün çıplaklığınla, bütün dürüstlüğün, bütün içtenliğinle açtıkça yüreğini, bil ki kolay iyileşmeyecek yaralar açılacak benliğinde.
Sayfa 160Kitabı okudu
Bir musibetle kaç maske yırtıldı...
Tak çıkar. Tak çıkar.
Kaç maske takar insan.
Kalıp mı.
Kalp mi.
Sirayet surete yansır mı¿
Nasıl da abartı bütün bunlar.
Yuvarlayarak getir bir kenti,
doğrul o kentin tozlarının arasından,
sonra üstlen bir resmî görevi
ve tak yüzüne bir maske,
Ortaya çıkmasın kim olduğun.
(…)
Suskunluğumun kuytuluklarına
yerleştir bir sözcük
ve büyük ormanlar yetiştir iki yanda,
öyle ki, dudaklarım
bütünüyle gölgede kalsın.
MezmurKitabı okudu
