"Şafağın soluk ve mavimsi ışıkları, duvarların yarısından başlayıp yukarı doğru uzanan ve tavanın yirmi santimetre kadar aşağısında biten pencerelerden içeri giriyordu. Kör olmamışım, diye mırıldandı ve birden paniğe kapılarak yatağında doğruldu, karşısındaki kötü yatağı işgal eden koyu renk gözlüklü genç kız onu duyabilirdi. Kızcağız uyuyordu. Onun yanında, duvara dayalı yatağın içinde yatan küçük çocuk da uyuyordu. Benim gibi yapmış, diye düşündü doktorun karısı, çocuğa en korunaklı yeri vermiş, oysa ikimiz de zayıf birer duvar, yolun ortasına yerleştirilmiş küçük birer taş gibiyiz, düşmanın o taşa takılıp sendelemesini sağlamaktan başka umudumuz yok, düşman mı, hangi düşman, bize saldırmak için kimse buraya gelmeyecek, dışarıda soyulabilir, öldürülebilirdik, kimse buraya bizi tutuklamaya gelmeyecek, araba çalan adam bütünüyle özgür olduğundan bundan daha fazla emin olamazdı, dünyadan o kadar uzağız ki zaman gelecek artık kim olduğumuzu unutacağız, birbirimizin adını bile söylemek aklımıza gelmeyecek, zaten bu neye yarar ki, adlarımızın bize ne yararı olur ki, köpekler birbirini bizim yaptığımız gibi tanımazlar ya da tanısalar bile, kendilerine verilmiş olan adla değil, onun kokusunu öteki köpeklerinkinden ayırt ederek tanırlar, kendilerini de kendi kokularıyla tanıtırlar, biz burada başka tür köpekler gibiyiz, birbirimizi havlamalarımızdan, sözlerimizden tanıyoruz, geriye kalan, yüz çizgileri, göz rengi, ten rengi, saç rengi hesaba katılmıyor, sanki bunların hiçbiri yok, ben henüz görüyorum ama ne zamana kadar."
Sayfa 72
Varız Filozof, bu koca evrende harika bir galakside küçük mavimsi bir gezende hayat bulmuşuz. Gökyüzünde yıldızlar parlıyor geceleri, baharda her yerde cıvıl cıvıl sesler ve renkler, uçsuz bucaksız ormanlar ve denizler... bir tarafı cennet ama o cennet artık çok uzakta.
Sanki görülmez iplerle bütün güzellikler kapatılmış. Bir sistemin içine hapsolmuşuz. Acı içinde yaşıyoruz. Acı içinde.
Gökyüzü Kalpli
Senli benli bir zaman diliyorum
Yarı aydınlık bu yaşamdan
Biliyorum zor bu kâinatta
Nefes alabilmek
Ama sen varsan
Anlamlı görünür
Şu mavimsi gökyüzü
Bir buluttur kalbin pamuksu
"Bir yarımı öbür yarıma kaparım,
Yatarım susmuş çalgı gibi kutuma.
Bir elim düşlerin yastığı altında,
Bir elim avucunda eski günlerin
Apış aramda özlemin bulutları,
Şimşeklerim, ağaçlarım, ovalarım.
Uğurtularla açılır demir kapı,
Ölürüm mavimsi uykuyla dirilmek
İçin, güvercinler uçuşan Zaman'a"
Sayfa 60 - Bilgi Yayınevi - Bir Yanımı
Uğultularla açılır demir kapı,
Ölürüm mavimsi uykuyla dirilmek
için, güvercinler uçuşan Zaman'a.
Sayfa 459 - YKYKitabı okudu
Karlar usulca eriyip nisan güneşiyle,
terkederken sıradağların doruklarını,
yemyeşil bir alev sardı ovayı.
Artık sıkıcı değil yaşam;
düşün bir kelebeğin sevincini,
dünyanın büyüklüğünü ve hayal kur.
Çiçekli erik ağacıyla, yemyeşil ova,
sahilin mavimsi yeşil buğusuyla,
dalların oya gibi işlenmiş hâli,
beyazlanan ilk böğürtlenler ve
bu tatlı esinti
yeniyor ölümü ve mezar taşını...
Yine de bu keder beni boğuyor
zaman hala O'nu bekleyerek geçiyor…
Sayfa 85
