“Bir süre sonra Mader Bazdan hiç para almamaya başladı. Sonunda Baz'a para da vermeye başladı. Baz aradığı sevgiliyi, dostu, arkadaşı, kadını ve anneyi Büyük Ülke'nin başkentinin kerhanesinde bulmuştu”
Sayfa 123
Uzaklarda bir ülke
Herhangi bir yakınlığın olmadığı
Oraya gelindiğinde bulunan
Sadece uzaklarda bir ülke
Sayfa 32 - İthakiKitabı okuyor
beni tasvir ediyor
Sadece ruhumda değil, hantal ve ağır yürüyüşümle de çoktan yaşlanmış, en yaşlı insandan bile daha yaşlı durumda hissediyorum kendimi; gençliğimi, olgunluk dönemini yaşamasına müsaade edilmemiş, erken yaşlanmış biri..
Sayfa 26Kitabı okuyor
Kavafis
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın.
Aynı mahallede kocalayacaksın;
Aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma…
Sayfa 21Kitabı okuyor
Her şeyin yarattığı bir korku,belirsizliğin,dünün,bugünün,yarının, gelecekle ilgili hiçbir bilgiye sahip olmamanın korkusu
Yol bitiyor, sonu geliyor yolun. Birbirine hiç benzemeyen iki ömrün, tesadüflerin bir araya getirdiği iki insanın hayatı artık noktalanmak üzere.
"Kürt stran ve masalları en büyük varlık ve zenginliğimizdir."
Sayfa 14 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
"... köşklerin misk ve amber kokan odaları, meclisleri kadar mahzenlerini de gördüm ben. Ora- larda karanlık zindanlar olur. Allah kimseyi o izbe, kokuşmuş zindanlara düşürmesin. Ancak bir şeyi de itiraf etmek zorundayım; zira en güzel, en iyi stranlar zindanlarda doğanlardır. Onları pek severim."
Sayfa 13 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
"Dünyaya gelip de bir şeylerin farkına vardığımda, kulağıma çalınan ilk şey, annemin ninileri oldu. Ölümle sözleşmem de şudur, söyleyeyim: Allah bana iyi bir ölüm nasip ederse, isterim ki mezarımın başında güzel sesli, makam ve usûl bilen bir dengbêj otursun ve annemin ninnilerini yeniden bana ulaştırsın."
Sayfa 10 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
~Ben kimdim, nereliydim, kime aittim? Belki de hiç kimseye, hiç bir yere, hiç bir ülkeye.Belki de her yere, herkese aittim,her ülkenin bir ferdiydim.
Sessizlik, ölüm sessizliği bu, artık ölüm sessizliği perdesini germiş üstlerine, bastıkları toprağın üstüne..
Doğa, her şeyi doğuran ilk ana.
Doğa, sonunda her şeyi koynunda uyutan son ana..
Tutsakların sesi
İnsanlar bir inanca sığınmıştı, ancak bu inancın içinde şefkat ve bağışlama yoktu, tam tersine kin ve nefret doluydu...
Sayfa 136 - İthakiKitabı okuyor
Ne diyeyim ki?
Türklerle hep iki komşu gibi yaşadık. Ancak hiçbir zaman eşit olmayan bir komşuluk oldu bu. Onlar her zaman egemen, biz dağınık, ezik, ezilen... Buna rağmen bir arada yaşadık, birbirimize kız alıp verdik. Türkçe anlaştık, eğitim gördük. Ne diyeyim ki... İlişkilerimiz hem iyi, hem kötü oldu... Ne diyeyim ki?
