Biliyoruz ki İslâm, alay etmeye, aşağılamaya hoş bakmaz. Bu durumda Dindar, mütevazı Akif'in bir çelişki içine girdiği düşünülebilir. Mithat Cemal de bu hususa temas eder ve Akif'in duruşunu çok güzel açıklar. Onda gerçekte böyle bir tezat olmadığını söyler. “Çünkü fertle değil, ferdin cemiyeti sarsan tarafıyla istihza ediyordu. (…) Bu istihzayı da bazen merhametle, bazen infialle güzelleştiriyordu” der.
Sayfa 12 - Beyan YayınlarıKitabı okudu
"Benim annem der ki, çocuklar anne karnında kalbin ritmine alışırlarmış, dünyaya geldikten sonra tekrar o sesi duymak için yine ağlayabilir."
Neden alim yetiştiremiyoruz?
Prof.Dr. Mehmet Akif Koç’un konuşmasından geniş bir özet sunuyoruz:
Hicri ilk üç asırda ne zaman ne gerekmişse ulema onu görmüş ihtiyacı karşılama teşebbüsüne girişmişler. Mesela Hicri dördüncü asırda İbn-i Nedim’in fihristiyle karşılaşıyoruz, daha önce yok. Dört asır boyunca bütün alanlarda ilim kaleme alınmış,
Ne demiş şair Mehmet Akif:
Türk Arap'sız yaşamaz. Kim ki "yaşar" der, delidir
Arab'ın, Türk ise hem sağ gözü, hem sağ elidir.
Sayfa 50 - Umag YayıneviKitabı okudu
Çanakkale'de İnanca Saygı Dersi
İngilizler ateş hattı ve siperlerin gerisinde kendilerine prefabrik bir kilise yaparlar. Bir pazar günü Teğmen Festings beş altı askeriyle birlikte bu kiliseye giderler. Silahsızdırlar ve ellerinde sadece İncil vardır. Dönüşte nasıl olduysa yollarını şaşırır, Türk siperlerinin hattına girerler. Bir çavuş bunları esir alır. Teğmen Festings, çavuşa: "Bizi bırakmalısın! Çünkü sizin dininizde silahsız düşmanı esir almak olmaz. Biz sadece ibadet için gidiyoruz" der. Çavuş yine de kendi karar vermek istemez, onları komutanına götürür. Türk teğmen onları dinledikten sonra: "Sadece ibadet için geldiğinize, kutsal kitabınız adına yemin eder misiniz?" deyince, onlarda yemin ederler ve serbest bırakılırlar.
İnsanlık adına verdiğimiz ders o kadar fazladır ki anlatmakla ciltlere sığmaz. Fazilet odur ki düşman dahi takdir etsin demiştik. Bu mevzu da bizi düşman olarak Çanakkale'ye gelen Avusturyalı asker A.R. Ditterich'in tespitleri anlatsın:
"Çıkarmadan önce bizlere resmen Türklerin yaralı ve esirleri sakat bırakıp işkence ederek öldürdükleri söylenmişti. O zamandan bugüne bu tür rapor ve haberlerin doğru olmadığını artık anlaşılmış bulunmaktadır."
Burada da son sözü, sözü en iyi söyleyen ve Çanakkale'yi ruhunda yaşayan dertli şair Mehmet Akif'e bırakalım.
Bir zamanlar biz de millet, hem nasıl milletmişiz
Gelmişiz, dünyaya milliyet nedir öğretmişiz!
Sayfa 94Kitabı okudu
Hani, milliyetin İslam idi? Kavmiyet ne?
Arab'ın Türk'e, Ll.z'ın Çerkez'e, yahut Kürd'e
Acem'in Çinli'ye rüçhanı mı varmış Nerde?
Müslümanlıkta anasır mı olurmuş? Ne gezer?
Fikr-i kavmiyeti tel'in ediyor Peygamber!
Türk, Arapsız yaşamaz. Kim ki yaşar der, delidir!
Arab' ın, Türk ise hem sağ gözü, hem sağ elidir.
Arnavutlar size ibret olacakken hala,
Ne bu şfıride siyaset, ne bu fasid dava
Bunu benden duyunuz, ben ki ever, Arnavud'um,
Başka bir şey diyemem, işte perişan yurdum.
Mehmet Akif, kaybedilmiş bir dava uğruna mücadele ediyordu. Bunu, Anadolu'daki Kemalistlerle kısa bir ilişki kurduktan, Türkiye Cumhuriyeti'nin milli marşı haline gelecek olan şiiri yazdıktan sonra kendisi fark etti ve Kahire'de gönüllü sürgüne çekildi. Milliyetçilik davası, nihayetinde Ortadoğu'nun tüm halklarını kapsayacak
şekilde yayıldı.
