Mola
Aylin Balboa, sen nasıl bir kadınsın! her cümle mi olay olur, her cümle mi müzip ve melankolik...
·
Puan vermedi
hani milyarlarca yıl karanlıklar içinde bir ölüydün de nutfe oldun ve bir an göründükten sonra yine milyarlarca yıl yoksun. yani iki dev karanlık arasında yüz yıllık mola, bir an yanıp sönen yıldızsın…
.
emre timur
@izbirakankalemler
#ödev
Kaderin tanımı, iç kader dış kader,kader değiştirilebilir mi, ussal dönem, hayatın anlamı ne, ödevim ne, özne mi nesne mi olmak, eşref-i mahlukat mıyız, neden kitap okuyamıyoruz :), ince kalp Nietzsche, anı yakalamak saçmalığı.. gibi konularla felsefe ve varoluşçu edebiyat üzerine yazılmış denemelerle okurları tehlikeli soruların ve tehlikeli cevapların yolunda yine düşündüren bir yolculuğa sürüklüyor ne yazsa okurum dediğim yazar..
Bir “kitap devleti” kurmak hayali ve o devletin yönetim detaylarının önündeyse saygıyla eğiliyor, su ekmek ve kitaptan vergi alınmayan bir devletin hayaline dalıyorum ben de..
Bu tiyatro sahnesinde bu kitabı okuyup nasibime olanı almak ve de tüm rollerimden sıyrılarak keyifle, kabulle yazarın suç ortağı olmak düşer dedim bana ve hiç büyük harf kullanılmamış satırlar arasında keyifle dolandım. Kendini ısrarlı bir melankolik ve kadim bir depresif olarak tanımlayan burç, kuantum, çakra nedir :) inanmayan yazardan; acı gerçekleri okurken bile gülümseten anlatımı ile okumam gereken kitapları, seyretmem gereken filmleri not alarak bitirdim kitabı.. Yazarın da dediği gibi bu robotik hengamede, niçin yaşıyorum benim ödevim ne, kısaca “olmalı mı olmamalı mı” ama ne sorgusuyla kendimizi bulmak adına okunabilecek bir kitap tavsiyesi bırakıyorum..
Siz kendinizi hiç özlemiyor musunuz?
Kasvetli ve melankolik Levin, Kiti'yi unutmaya çalışıyor. İlkbaharda tarlalara gidip köylüleriyle birlikte ekin biçecek. İş ona çok çetin geliyor. Sıra başı çeken yaşlı köylü mola emri verdiğinde, aman dileyecek. Sonra ekin biçme işi yeniden başlar. Levin yine bitkin düşer. Ama yaşlı adam ikince kez tırpanı kaldırır. Mola. Ve sıradakiler yürümeye koyulur. Biçilen otları yere deviren kırk delikanlı, ırmağa doğru yürürken, güneş doğmaktadır. Hava giderek ısınır, Levin'in kolları ve omuzları tere bulanır. Ama mola verip tekrar başlamalar sayesinde, başlangıçta acı veren acemi hareketleri giderek hareket kazanır. Çok mutlu bir esinti aniden sırtını kaplar. Yaz yağmuru. Hareketleri yavaş yavaş iradesinin kösteğinden kurtulup hafifler. Hareketlerine mekanik ve bilinçli, düşünmeden ve hesapsız eylemlerin kusursuzluğunu katan hafif bir transa girer. Tırpan sanki kendiliğinden hareket ediyor gibidir. Levin ise hareketin içinde kendini unutmaktan büyük zevk alır. Bu zevk onu iradenin çabalarına hayranlık verici bir şekilde yabancı kılmıştır.
Melankolik bir mola!
"Melankoli içe dönük bir ara veriştir, insanı yeni olana yeni bir yaşama ve yeni etkinliklere hazırlar. Ancak günümüz toplumu kendisini aktif, formda, neşeli ve genç olmaya öylesine adamıştır ki artık katlanır olmaktan çıkmıştır. Bir nefes alma molasına bile yer kalmayan bu dünyada zaman zaman boğulma duygusuna kapılıyorum. Dinamizmin yegane onaylanır devinim olduğu bir yerde zaman zaman gevşemekten başka bir isteğim kalmıyor ve reklam dünyası bir Coca Cola sayesinde köpürüp taşan yaşam sevincini karşıma çıkarsa bile bazen gözyaşlarına boğulduğum oluyor."
Sayfa 14 - Ayrıntı Yayınları, çev. İlknur İgan, İstanbul.
