gün olur, alır başımı giderim...
Sayfa 113
Bir insan daha var, çok şükür, evde;
Nefes var,
Ayak sesi var;
Çok şükür, çok şükür.
Sayfa 233
Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle,
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
Sayfa 122
Okur Takip Önerileri
Onun için deli divane olduğum yoktu artık, geçmiş ola...
Sayfa 158Kitabı okudu
Sizden tekrar görüşmemizi bile rica etmiyorum, çünkü bu size azap vermek olur; ama söyleyin bana: Beni neden rahat bırakmıyorsunuz? Ben size ne yaptım? Ben size mani olmuyorum, değil mi? Artık beni hiç tanımıyormuşsunuz gibi niçin birdenbire yüz çevirdiniz benden? Siz şimdi beni eskisinden de beter ettiniz, HİÇBİR ŞEY BIRAKMADINIZ BENDE...
Sayfa 143Kitabı okudu
Gözlerinizden bazen öyle ışık taşıyor ki, ben hiç böyle gözler görmedim, çiçeklere benziyor. Ne? Hayır, hayır, çiçeklere değil belki de, şeye... Ben size öylesine vuruldum ki, her şey boşuna...
...Deli dolu konuşması, ufak tefek münasebetsizlikleri, gevezelikleriyle tam orta seviyeden bir Kristiania kızı olmasına rağmen her sözü beni mest ediyor, şarap damlaları gibi içime vuruyordu.
Sayfa 136Kitabı okudu
O gitti, ben kaldım; peşinden baktım, sessizce ağladım. Böyle bir şey hayatımda ilk defa! dedim kendi kendime. Bana on kron verdi! Geri döndüm, onun durduğu yerde durdum, hareketlerini tekrarladım. Banknotu yaşlı gözlerime tuttum, önüne arkasına baktım, küfretmeye, gelişigüzel küfretmeye başladım: Elimde tuttuğum on kron içindi bu küfürler.
Sayfa 132Kitabı okudu
Ben ihtiyar ve yoksul bir pastacı kadını sevindirmiştim, az şey mi bu?
Sayfa 118Kitabı okudu
Bir an sefaletimi unuttum, hiçliğimi, olanca biçareliğimi unuttum; çökmeden önceki günlerimdeki gibi kanımın vücudumda ılık ılık aktığını duyuyordum...
Sayfa 113Kitabı okudu
Çok şaşırmıştım; nasıl yürüyeceğimi, ne yapacağımı bilmiyordum; bu kız zihnimi altüst etmişti.
Sayfa 113Kitabı okudu
Ben gözetlendiklerini bilmeyen hayvanlar isterim. Kendi inlerinde gezinen, uykulu yeşil gözlerle uzanıp pençelerini yalayan, düşünen ürkek hayvanlar. Doğru değil mi?..
Sayfa 111Kitabı okudu
Hava kararmaya başlamıştı, gitgide takatten kesiliyordum, yorulmuştum, yatağa uzandım. Ellerimi biraz olsun ısıtabilmek için parmaklarımı öne arkaya, sağa sola, saçlarımda gezdirdim; kopan tutamlar parmaklarımda kalıyor, yastığa dökülüyordu. Üzülmüyordum, umursamıyordum, saçım vardı daha...
Sayfa 103Kitabı okudu
Ulu Tanrım, istediğim kadar savaşayım, kendimi kurtarabilmem imkansızdı işte...
Sayfa 101Kitabı okudu