Her sayfası kederle kararan
bir hüzün defterine döner günler
ve her sabah "merhaba hüzün"
"merhaba yalnızlık"
diyerek başlarsın hayata
Ama hayat bağışlamayacaktır seni
Unutma
Kalbimin odaları meşe ağaçlarının sayısından daha fazla insanla dolu. Fakat ben yalnız yürüyorum. Yalnızlık ancak bu kadar kalabalık olabilirdi diyorum kendime…
Sadece samimiyetle merhaba edip başını yaslayabileceği bir omuzdan başka bir şey aramayan çok insan var. Çünkü herkes yalnızlık çekiyor, kalabalığın içinde olmak yalnızlık yok anlamına gelmiyor.