Huzur Ahmakların Gıdasıdır
Ahhh nereden başlasam bilemiyorumm. Öncelikle şunu söyleyeyim yazının ilerleyen bölümlerinde minik spoiler'lar var. Cümle başlarına uyarı bırakacağım.
Şahsi olarak 
William Shakespeare Külliyatına çok hakim olan birisi değilim, yine de severek okurum her kitabını. Bu kitabı da yine aynı şekilde bana o "şekspir tadı"nı vermeyi başardı. Şekspirvari tezatlıklar (**bütün bu olanların babaya itaat etmek sebebiyle olmasına rağmen en sonda babaya itaatin öneminin vurgulanması), dolambaçlı aşk oyunları (" 
Yeter ki Sonu İyi Bitsin "i okuyanlar anlar ne kastettiğimi) **bir de en sona doğru kötülerin cezalandırılması...
Edebi dil yönünden diğer Shakespeare eserlerinden daha zayıf bulduğum bir oyun oldu açıkçası. Daha farklı, insanı sıkmayan ve bir şarkı gibi ahenkle okunan güzellemeler beklerdim ben. Yine de başlıkta yazdığım "Huzur ahmakların gıdasıdır" veya yine alıntısını paylaştığım "Büyük üzüntüler gözyaşlarında yaşar" tarzı sözlerle okuru vurmayı da başarmıştı.
Genel olarak sinir bozucu bir yapısı ve abartılmış duygularla bezeli olması bazı okurları sıkabilir. Shakespeare okumaya da başlayacak kitap arıyorsanız bu o değil (benimki " 
Bir Yazdönümü Gecesi Rüyası " idi). Lakin hafif melankolik ve depresif bir ruh haline sahipseniz, bir tiyatro veya Shakespeare eseri okumak istiyorsanız kesinlikle sonuna kadar okumalısınız.
Toparlamam gerekirse, bir şaheser olduğunu söyleyemem lakin tatlı bir Shakespeare oyunuydu. Shakespeare
Çifte İhanet ya da Dertli ÂşıklarWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2016676 okunma