Bir gün elinde kahven ve yüzündeki sessiz gülümsemeyle, kimsenin yarım, eksik sevgisine kendini muhtaç etmediğin için, doğana uymayana uymadığın için, seni sen yapan taraflarını kabul edemeyenleri hayatından uğurladığın için, kendine teşekkür edeceksin.
Kendimi tek bir cümleyle tanımlamam gerekse ‘tam olarak hiçbir şey ama herşeyden de birazcık’ diye tarif ederim.. Solcular fazla sağcı buldu beni, sağcılarda da hep biraz sol Aydınlar fazla muhafazakar Tarikatlılar ise fazla rahat Tam olarak hiçbir yere ait olamadım. Çevreme göre samimiyetimde sevdiğime göre sevme şeklimde bir eksiklik oldu hep. Aramadıkları sürece aramadığım arkadaşlarım vefasızlığımdan, kendileri için neredeyse hiçbir şey yapmadığımı sanan akrabalarım ilgisizliğimden komşularım yüzeyselliğimden hep bi şikayet ettiler.. Sorunmu değil oysa Yalnız sanıyorlar beni; değilim, kimsenin kalabalığı olmadım ve kimseyide kalabalık edemem bundan sonra dünyamda, bu da benim tercihim. Güvensiz sanıyorlar beni; değilim. Sadece kendi içimde kendime göre bir dengem var, ve bir daha kırılırsam toparlanamama endişesi taşıyor yüreğim. Bu yüzden şimdilik sadece kendime güveniyorum. Anlamakta zorlandığım bir dünyada, anlaşılmayı zaten beklemiyorum. Ben böyle iyiyim…sanki herkes tamda bir benmi eksiğim!! S.T