Bismillah
Bazen koşup koşup yorulmuş da bir taşın üstünde oturup soluklanma ihtiyacı hisseden bir kimse gibi hissederiz. Oturunca zamanı yavaşlatıp sadece içimizdeki dünyayı ve dışımızdaki dünyayı izlemek isteriz. Yürüyenleri, gülenleri, ağlayanları saliselik önümüzden geçen arabaları; üzüntülerimizi, kaygılarımızı, gözümüzü dolduran şeyleri, boğazımızda düğümlü kalanları, söylediklerimizi, söyleyemediklerimizi, yaşadıklarımızı, yaşayamadıklarımızı, belirsizlikleri... En çok da o zaman hissedilir insanın emanet olduğu. Oturduğu taşa, ayırdığı zamana, günün vaktine, yüzüne o açıyla gelen güneşe. Zira güneşin açısı dakikalar içerisinde değişir. Bu soluklanma safhası en çok 15 dakika kadar sürer. Ama bir dakikaya bazen yıllar sığabilir. O dakikaların izi yıllarca kazındığı yerde kalır.
Evet bu kitap da benim bu yaşıma gelene kadar yolumun seyrinde durduğum, (tabire ithafen) bir taşın üzerine oturup halimi izah etmekte zorlanıp bolca muhasebe yapma mecburiyetinde hissettiğim döneme geldi. Hem iç dünyamı hem de dış dünyayı izah etmemde yardımcı oldu sağolsun. Bu 15 dakika ne zaman biter onu da söylese iyi olurdu ama neyse.
Soluklanmak isteyenlere tavsiye edilir. Yazarın kalemine sağlık. 
Fatma Bayram
. . . PUSLU KITALAR ATLASI . . .
Hayal mi gerçek?
Gerçek mi hayal?
İkisi de mi gerçek?
İkisi de mi hayal? . . .
Hem gerçeği hem hayali muallakta bırakan bir obsesif şüphenin romanı:
Puslu Kıtalar Atlası
Eflâtunî bir girdap içinde büyük daireler çize çize derinlere doğru efsunlanmış ve yarı-anestezik bir halde duhul ederken birden son sayfaya gelmemle birlikte geceyarısının bir kör
