“Belki bir gün sevineceklerdi. Yaşamı bir yük gibi omuzlarından atıp, adı gene yaşam olan bir başka şeye, bir sevince doğru koşacaklardı. Ama daha sonra… Kış geçip bahar gelince… Olmazsa yazın, tatilde, bir deniz kıyısında… Oğlanı evlendirince… Babadan kalma arsa satılınca… Elbette sevineceklerdi. Daha vakit vardı.“