Paravan yukanda derken sesim öyle kısıktı ki duyup duymadığından bile emin değildim.
Külotunu çıkar.
Demek ki duymuş.
Ya sana çoktan çıkardığımı söylersem?
Ben insanların arasındayım Bayan Fairchild. Bana işkence etme.
Asıl sen bana işkence ediyorsun diyerek öfkelendim
Tamam. Şimdi külottan tamamen kurtul.
Eteğimi kaldınp külotu
Sayfa 34
Birbirimize karşı sert olmayı ya da kolay bir şekilde
baştan çıkmayı hiç bırakmayacağız, demiştik.
Yatak odamızda her şeyin olabileceğine dair söz vermiş
tik. Asla geri çekilmeyeceğimize ya da istediğimiz şeyleri
söylemekten çekinmeyeceğimize yemin etmiştik.
Şimdi dudaklarım ve dilimle Bennett'i tatmin etmeye
çalışırken Bennett'in
Sayfa 180
Hikayenin altında yatan fikir: Her asil ve nazik yaratık savaşmayı reddederse, asalet ve nezaket savaşçıların önünde yok olur gider. Eninde sonunda kalan ıssız gezegenin kalıntılarına nefretle diş gıcırdatan bir avuç öfkeli yaratık olacaktır.
"Siz dünyayı değiştiriyorsunuz," dedi. "Bunu hissedebiliyor musunuz, şu an, yazarken biliyor musunuz bunu?"
"Ben hiçbir şeyi değiştirmiyorum Bayan Shamrock. Dağgelincikleri ancak yeni bir düşünce şeklinin bizi eskisinden daha mutlu edeceğine karar verdiklerinde değişir. Başka yolu yok. Çok inatçıyızdır. Ben kendimi değiştirmek için yazıyorum."
Sayfa 44 - April YayıncılıkKitabı okudu
Kimi zaman insanın önüne dikilen duvar taştan değil de korkudan oluyordu. Ve bu korkuda ayakları zincire vuran kaba bir güç vardı. Yaşarken, ölürken, umutlanırken, çabalarken, kazanırken ve kaybederken her günün her saatini sekteye uğratmak için can atan korku hissediliyordu ayaktan kavrayan ağırlıkta. Bir zamanlar Bayan Anjelika da bu korkuyla sınandı. Hayat onu yırtıcı insanlar arasında yapayalnız bıraktığında nazik tabiatı, iyi niyeti ve ailesinden aldığı yüksek terbiyenin gerekleri onu birkaç lokmada yenip yutuluverecek çaresiz bir av gibi ortaya sürüverdi. İnsanlar onu azarlıyordu. Hiçbir şeyde kendi kararını vermeye hakkı yoktu. Sürekli itilip kakılan bir parya gibi kendi isteği ve iradesi dışında diğerlerinin kabalığıyla şekilleniyordu hayatı. Ama en nihayet o bunu gördü. İçindeki korkunun korktuğu tüm herkesten ve her şeyden daha korkunç, kötü ve kaba olduğunu gördü.
Sayfa 61 - YAZARIN KENDİ YAYINIKitabı okudu
