Nâzım Hikmet'i ne kadar sevdiğimi bilenleriniz vardır. Her kitabına övgüler dizerken bulabilirim kendimi fakat ne yazık ki 
İlk Şiirler bunlardan biri olmayacak. İyi ki bu şiirleri gelişmiş ve bizim Nâzım olmuş :)
Döneminin sanat anlayışını misliyle yansıtıyor. Türkçülük ve İslâm, şiirlerinde çok büyük bir yer kaplıyor. Onu sevmemizin nedeni olan fikirleriyle ise kitabın son sayfalarında karşılaşmış. Onlar da çok iyi sayılmaz ama baştaki şiirlere nazaran tabii ki iyi.
Kimsenin Nâzım Hikmet'le bu kitap vesilesiyle tanışmasını istemem. İyi/ustaca şiir okumak isteyen, klasik Nâzım Hikmet bekleyenlerin okumasını da önermem. Ama Nâzım Hikmet'in nasıl Nâzım Hikmet olduğunu görmek isterseniz okuyabilirsiniz.
Uzun bir aradan sonra inceleme yaptım, buraya kadar okuyanlara teşekkür ederim.
Kitabın ilk kısmında Mehmet Fuat ile baba-oğul, usta-çırak gibi ilişki içerisinde mektuplar var. Burada 
Nazım Hikmet Ran edebiyat bakış açısını açık bir şekilde görebiliyoruz. Daha sonraki kısımda ise Piraye ile olan ayrılık sonrasında yine baba-oğul ilişkisi ile ama Piraye'ye ulaşmak amacı da olarak yazılmış mektuplar bulunuyor. Mektuplar boşanma davası ile ilgili bilgi ile sona eriyor. Sonrasında şiirler bölümü yer alıyor.
Cezaevinden Mehmet Fuat’a Mektuplar Okuması oldukça akıcı. Bir dava adamının hasretliğini anlamak isteyenlere tavsiye ederim.
Henüz Vakit Varken Gülüm