Bir defasında O zamanlar daha lise 1'e gidiyoruz, arka sırada oturan kız..
(ismi neydi yaaa... hah! Aylis)
Dedi: "Emre yarın okula gelmeyelim, okula diye çıkalım Kadıköy'e sinemaya gidelim'
Tabii o zamanlar erkek olarak kendimize olan güvenimiz sıfır, utancımızdan aynaya bile bakmıyoruz.
Yeni-yeni blue çağlarına
Bir defasında O zamanlar daha lise 1'e gidiyoruz, arka sırada oturan kız..
(ismi neydi yaaa... hah! Aylis)
Dedi: "Emre yarın okula gelmeyelim, okula diye çıkalım Kadıköy'e sinemaya gidelim'
Tabii o zamanlar erkek olarak kendimize olan güvenimiz sıfır, utancımızdan aynaya bile bakmıyoruz.
Tip desen, karakolun önünden geçsek
Öylesine...
İçimde garip bir huzur var. Havadan heralde diyorum. Kapalı, bir tarafta parlak bir aydınlık. Hava ılık. Yağmur yağacak gibi, ama yağmadan hava açılacak gibi. Bu havaya karşı kitap okunur diyorum.
Garip huzur yaa nasıl desem. Büyük bağdereler(yazılışı doğru inşallah) atlatmışım da bu güne ulaşmışım gibi. Ama alakası yok, havadan tabi. Hani dün seçim olmuş, bu gün seçim sonrası ilk gün gibi😅. Ne alaka diyecen. Ne zaman böyle huzurlu olurum diye düşündüm, valla o gün geldi aklıma.
Biraz daha uyuyayım
Sonra büyürüm
Meleklerim terketsin beni diye' tek tek
Karanlıkta nefes alıp geri verdiğimi
Geri vermediğimi bazen
Bilmesin karıncalar
Çiçekler solsun
Biri emziğimi elimden alsın
Yağmur başladı, heyecanla pencereye koştum o ara henüz sıcak olan kahvemi balkondaki ayakkabılığın içine, botların yanına bırakmışım.(Ayakkabılık ne alaka bot ne alaka?) Sonra unuttum ve kettlede su kaynatıp elimde kettle ile bardağımı aramaya başladım. En son salonun penceresine gittiğimi hatırlayıp kesin bardağı orada bıraktım diye gittim, orada yok . Kettledeki suyu pencerenin dış cephesindeki kısma bırakıp dönmüşüm. Botların yanında bardağımı buldum, kettlı aramaya başladım. su da kahve de buz gibi oldu. Bu unutkanlık değil yaa bu başka bir boyut.. imdat artık ..
..
Geçen yıl metro istasyonunda 12 yaşındaki kız kardeşimi unutmuştum 😅
Işıksız odada eşya arayıp çıkarken ışığı açıp çıkıyorum bazen. Bana yardım edin 😅😅
..
Bir gün kendini bir yerlerde unutursun diye korkuyoruz diyen annem, kendimi de unutmuş vaziyetteyim..nerede unuttum hatırlamıyorum bile..
1000Kitap Gülümsemesi:)) Bir Anne- Kız Konuşması....
_ Kızım kaldır o kitaplardan başını da bana yardım et!!
_ Anne dur ya romanın en heyecanlı yeri Raif Efendi ile Maria ayrılıyor:(
_ Raif Efendiyi bilmem ama eğer ben bu karnıyarığı yapmazsam baban
bu akşam benden ayrılacak!
_ Öff anne bir okutmadın ya bak Maria'nın kızı oluyor!
_ Olmasın olmasın kızın var mı derdin var ya kocaya varmak ister ya da
senin gibi kitaptan başını kaldırmaz!!
_ Anlaşıldı sen beni rahat bırakmıycan bari 3 dakika müsaade et de
alıntının altını çizeyim bak ne diyor ;
“Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok saatinden daha
ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayAtının ürkütücü hiçliğini
düşünür ve yeis içinde kalırım."
_ Ne diyosun kız sen asıl akşam babanın ürkütücülüğünü göreceğiz
bu gidişle kalk soğanları doğra ben de karnıyarığa iç hazırlayayım!!
_ Aman yaaaa anne ben kitaplar diyorum sen soğan doğra diyorsun
ne alaka? Kalktım yaa kalktım işte!!
Hanife Çıta - ARALIK
Kendinin sevilmeye layık olmadığını düşünen, değersiz gören belki de aşağılık gören insanlar; onlara değer veren biri karşılarına çıktığında " Ben sevilmeye layık değilim, o halde bana değer veren kişi de sevilmeye layık değil!" diye düşünüyor farkında olmadan. O yüzden değer veren kişiye b*k gibi davranıyorlar. "Yok yaa!? Ne alaka?" diyeceksiniz ama böyle. Düzeltilmesi gereken bir davranış.
