Odamda lamba başında oturuyorum; biraz soğuk, soba yakma cesaretim yok çünkü ya tüter de dışarı çıkmam gerekirse? Oturuyor ve düşünüyorum: bu ve benzeri etkiler altında bende nesneleri tamamen başka türlü bir kavrayış belirdi; beni öbür insanlardan şimdi eskisinden daha çok ayıran bazı farklar var.
Değişmiş bir dünya. Yeni manalarla dolu yeni
Cem
Arka kapaktan (n.p.m)
19. yüzyılın, yolu bu topraklardan geçmiş, gözü sözü bu coğrafyaya değmiş değinmiş iki güzide Fransız yazarı, aynı zamanda iki sıkı dost.
Paris'in bugün artık var olmayan Vieille Lanterne Sokağı'nda kendini bir mahzenin penceresine asarak intihar eden 
Gérard de Nerval 'in ölümünden yıllar sonra yazılmış bir portre. Nerval'in gölgede kalan yönlerini ifşa eden bu metin, 
Charles Baudelaire 'in 
Kötülük Çiçekleri 'ni adadığı 
Theophile Gautier 'nin ne denli usta bir kalem olduğunu gösteriyor aynı zamanda.
... Çünkü Baudelaire bana uzun zaman önce her birimizin içinde bir erkeğin, bir kadının ve de bir çocuğun yattığını söylemişti ve çocuk sürekli zorlukla karşılaşır. Şairlerin uzun zamanlar önce söylediklerini şimdi artık psikologlar da onaylıyorlar. Bakın, bizim o yerden yere çalınan, zavallı Freud'umuz bile bir gün ne demiş: "Nereye gidersem gideyim, bir şairin benden önce oraya gitmiş olduğunu görüyorum."
Sayfa 20 - Afa YayınlarıKitabı okudu
Hugo hiç bir şey görmemek için hep başını öne
eğik tutar. Bu yüzden gördüğü tek şey kendi göbeğidir.
( Baudelair)
Sayfa 44 - CarpediemKitabı okuyor
