Yalnız Kaldığımda
Uzun zaman sonra ne zaman yalnız kalsam, önce korkar sonra kendimle yakınlaşırım. Bir süre ne yapacağımı şaşırır, sonra sadece kendimin neleri sevdiğini hatırlamaya çalışır, keyfini çıkarırım. En çok yalnızken düşünürüm ve en güzel fikirlerimi yalnızken bulurum. Kendimle iyi anlaşmayı öğrenir, üstünü örttüğüm sorunlarımla yüzleşir, çareler ararım. İnsan ilişkilerim yalnız kaldığım dönemlerde daha çok gelişir. Erich Fromm demiş ki "bir insana kendi kendime yetemediğim için bağlıysam, o kişi ancak bir can simidi olabilir, aradaki bağın sevgiyle hiçbir ilgisi yoktur. Mantığa aykırı görünse de yalnız kalma becerisi, sevme becerisinin koşuludur." Kendimle kurduğum yakınlık, başkalarıyla ihtiyaca dayalı olmayan, gerçek bağlar kurmamı sağlar. Tek başınalığı başarabildikçe bağımsızlığı da birlikteliği de daha derinden hissetmeye başlar, kendimi sevmek için adımlar atarım. Yalnızlıktan korktuğum için gerçekten sevmediğim insanlarla beraber olmaktan daha çok korkarım. Asıl o zaman gerçekten yalnız olmaz mıyım ?
Özdeyişler - Filozoflar
_Büyücü elini şıklattı, fakirlik yok oldu; büyücü bir kez daha elini şıklattı, savaşlar yok oldu. Politikacı elini şıklattı; büyücü yok oldu.
_Halinize şükredin, zira Allah sizi Amerika, İsviçre ya da Fransa gibi bir ülkede yaşayan, her türlü sosyal hakka sahip, mutlu ve huzurlu zengin bir kâfir olarak da yaratabilirdi.
_Yücelmek için özür
Diyalektik 2 – Şeref, Bilgelik, Sanat
*_Düşünce_
_Buda: Her şey düşüncedir. Ne düşünüyorsak o oluruz. Bize düşüncelerimiz şekil verir. Hepimiz düşüncelerimizden doğarız. Bu dünyayı yaratan, zihnimizdir. Bu dünyayı bir hava kabarcığı, bir serap gibi düşün. Dünyayı böyle gören kişiyi ölüm görmez. Biz, içselliğimizin meyvesiyiz. İçimizde ne varsa biz oyuz. Bizi biz yapan zihnimizdir.
Ne de güzel demiş sevgi için yazar..
Bu gereksinmenin karanlıklara itilmiş olması, hiç bulunmadığı anlamına gelmez.
Sayfa 125 - PayelKitabı okudu
Neden mutlu değiliz?
Bir insanın huzuru ve mutluluğu, kendi içinde bir düzen kurmasına bağlıdır. Pek çok kimse, iç dünyalarında bir nizam, bir düzen kuramadıkları için sıkıntılı, bunalımlı, stresli oluyorlar. Yunus ne güzel söylemiş: “Bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı.” diye. Huzur, içte sağlanan bir dengenin meyvesidir. Dünya bir mukayese âlemidir, imkân
