Yalnız Kaldığımda
Uzun zaman sonra ne zaman yalnız kalsam, önce korkar sonra kendimle yakınlaşırım. Bir süre ne yapacağımı şaşırır, sonra sadece kendimin neleri sevdiğini hatırlamaya çalışır, keyfini çıkarırım. En çok yalnızken düşünürüm ve en güzel fikirlerimi yalnızken bulurum. Kendimle iyi anlaşmayı öğrenir, üstünü örttüğüm sorunlarımla yüzleşir, çareler ararım. İnsan ilişkilerim yalnız kaldığım dönemlerde daha çok gelişir. Erich Fromm demiş ki "bir insana kendi kendime yetemediğim için bağlıysam, o kişi ancak bir can simidi olabilir, aradaki bağın sevgiyle hiçbir ilgisi yoktur. Mantığa aykırı görünse de yalnız kalma becerisi, sevme becerisinin koşuludur." Kendimle kurduğum yakınlık, başkalarıyla ihtiyaca dayalı olmayan, gerçek bağlar kurmamı sağlar. Tek başınalığı başarabildikçe bağımsızlığı da birlikteliği de daha derinden hissetmeye başlar, kendimi sevmek için adımlar atarım. Yalnızlıktan korktuğum için gerçekten sevmediğim insanlarla beraber olmaktan daha çok korkarım. Asıl o zaman gerçekten yalnız olmaz mıyım ?
Ne güzel demiş Fromm
İnsan, kendi ömrünün iradesi dışında başlayıp, iradesine rağmen biteceğinin kendisinin sevdiklerinden önce veya sevdiklerinin ondan önce öleceğinin, yine hayatın çeşitli risk ve zorlukları karşısında yalnız ve bazen çaresiz olduğunun farkındadır. Bu durum onun hayatını dayanılamaz bir hapishaneye çevirir.
Sayfa 57 - İz YayıncılıkKitabı okudu
Ne de güzel demiş sevgi için yazar..
Bu gereksinmenin karanlıklara itilmiş olması, hiç bulunmadığı anlamına gelmez.
Sayfa 125 - PayelKitabı okudu
Ne güzel demiş Erich Fromm;
"Asıl mesele, bir şeye sahip olmak değil, sahip olduğuna layık olabilmektir."
Neden mutlu değiliz?
Bir insanın huzuru ve mutluluğu, kendi içinde bir düzen kurmasına bağlıdır. Pek çok kimse, iç dünyalarında bir nizam, bir düzen kuramadıkları için sıkıntılı, bunalımlı, stresli oluyorlar. Yunus ne güzel söylemiş: “Bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı.” diye. Huzur, içte sağlanan bir dengenin meyvesidir. Dünya bir mukayese âlemidir, imkân
