Sergilediği o aptalca , toy gurura şimdi pişmandı . Keşke içeri alsaydım, diyordu . Onu eve almanın, karşısına oturup dinlemenin, neden geldiğini öğrenmenin ne zararı olurdu ki ? Babasıydı, o. Tamam iyi bir baba olamamıştı, ama hataları Raşit’in kötücüllüğüyle ya da Meryem’in bizzat tanık olduğu , insanın insana reva gördüğü bütün o vahşiliklerle, gaddarlıklarla karşılaştırıldığında şimdi nasıl da sıradan, bağışlanabilir görünüyordu .