Kendilerini bu denli yaratıcı ve yetiştirici birer baba, toplumun ahlakını temsil eden birer üst-ben olarak gören Tanzimat yazarları, kendi edebi babalarını, yani Divan Edebiyatı'ndan devraldıkları mirası nasıl görüyorlardı? Bu soruyu yanıtlarken beklemediğimiz bir durumla karşılaşıyoruz. Kültür, dünya görüşü ve algılama biçimlerinde eski metinlere sadık kalmış olan Tanzimat, sıra edebiyata gelince oldukça eleştirel, hatta -ne kadar başarılı oldukları bir yana bırakılabilirse- öncüdür. Ziya Paşa, Namık Kemal, Ahmet Mithat, ,Recaizade Ekrem, hepsi dilin sadeleşmesinden yanadır. Çekinceleri vardır; ama bunlar biçimde değil, içeriktedir. İçeriği ahlak normlarını tehdit etmedikçe, bildirisi ahlakı oldukça, yeni türleri denemekte hem kendileri heveslidir, hem de başkalarını teşvik ederler. Namık Kemal, Divan Edebiyatı'nı eleştirirken, çok şaşırtıcı bir benzetme kullanır: yalnızca süsten ibaret olan biçimiyle Divan şiiri ancak "Hristiyan mevtaları gibi güzel giyinmiş bir cenazeye" benzeyebilir. Bu benzetmedeki yabancılaştırıcı öğe, yalnızca "ölü" değil, "Hristiyan" ölüdür. Sami Paşazade Sezai, "fıdan-ı fikirden hasıl olan boşlukları bir bakıma zengin cümleler, parlak kelimelerle kapamağa çalışmak bir uçurumu çiçeklerle doldurmaya benzer" der.
Sayfa 53Kitabı okudu
"Evet, bu konuda çok iyi olduğu belli.Ne de olsa ona günümüzün Nostradamus'u diyorlar. "
" Evet.Gerçi bana sorarsanız bu benzetme hakaret sayılır. "
Langdon, " Neden böyle söylüyorsunuz? " diye sordu." Nostradamus tüm zamanların en ünlü kahinidir. "
" Ters düşmek istemem profesör ama Nostradamus'un açık üçlü kimler içeren binlerce dörtlüğü, dört yüz yıl boyunca hiçbir anlam içermediği halde anlam çıkartmaya çalışan batıl inançlı insanların yaratıcı okumalarinin kaymağını yedi...
İkinci Dünya Savaşı'ndan tutun da Prenses Diana'nin ölümüne, hatta Dünya Ticaret Merkezi'ne yapılan saldırıya kadar.Tam bir saçmalık..."
Sayfa 56Kitabı okudu
Ne yaratıcı bir benzetme :)
"Mutluluk, pantolona işemek gibidir. Islaklığı herkes görür ama sıcaklığı yalnız sen hissedersin."
- Sigmund Freud
Mesela bir şeyin varlığından söz edebilmek için, onu belli bir ölçüde de olsa tanımlamak da gerekir. Şimdi burada da Tanrı kavramının tanımlanmasıyla ilgili bir sorun var. Daha doğrusu Tanrı’yı tanımlama süreci de, yine Hume’un belirttiği gibi, antropomorfizim sorununa takılıyor. Ne demek bu? Tanrı tanımlanırken, tasarımcı, yaratıcı, güçlü, zeki, merhametli, cezalandırıcı, ödüllendirici olarak tanımlanıyor. Bunlar dikkat ederseniz hep insana ait özellikler, insanlar için kullandığımız sıfatlar. Yani insan ile Tanrı Rasında bir analoji kuruluyor, bir benzetme yapılıyor ve insana ait bu özellikler Tanrı’ya yükleniyor, atfediliyor. Bu da zaten bir sıkıntı olarak dikkate almamız gereken unsurlardan biri.
Sayfa 59Kitabı okudu
- Şeytan Ayetleri öyküsü ne Kur’an’da ne de herhangi eski sözlü veya yazılı kaynakta yer alır. Peygamberin en yetkin biyografisi olan İbn İshak’ın Siret’inde de yoktur. Ancak onuncu yüzyılın tarihçisi Ebu Cafer ül Taberi’nin eserinde sözü edilir. Taberi, Muhammed’in, tanrıçaların kültünü reddettikten sonra kendisiyle aşiretinin çoğunluğu arasında
