-Niçin geldim, biliyor musun? Sana bir câni, bir kâtil olduğunu haykırmak için… En aziz manaların kâtili… Beni bana öldürttün!
Belma, ok yemiş gibi irkildi. Öyle zerâfetli ve güzeldi ki bu irkiliş, Naci, oku kendi yemiş gibi oldu. Bir an içinde, ilk defa “sen” diye hitap edebildiği Belma’nın ayaklarına kapanmak mı, yoksa onu tekmelemek mi gerektiği üzerinde şaşa kaldı.
Sayfa 37