202 syf.
·
Puan vermedi
Saat ile İnsan
Zaten saatle insanı birbirinden pek ayırmazdı. Sık sık, “Cenab-ı Hak insanı kendi sureti üzere yarattı; insan da saati kendine benzer icat etti…” derdi. Bu fikri çok defa şöyle tamamlardı: “İnsan saatin arkasını bırakmamalıdır. Nasıl ki, Allah insanı bırakırsa her şey mahvolur!” Saat hakkındaki düşünceleri bazen daha derinleşirdi: “Saatin kendisi mekân, yürüyüşü zaman, ayarı insandır… Bu da gösterir ki, zaman ve mekân, insanla mevcuttur!”
Sayfa 32Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yeni İstanbul, İkdam, 18 Haziran 1928
Mimarî eserler, fazla çirkinliğe, fazla şekilsizliğe gelmez. Komik bir resme bakmamak, kötü bir şiiri veya kötü bir müziği dinlememek suretiyle, bunların zararlı tesirlerinden ruhumuzu koruyabiliriz; fakat fena mimarîden korunmak kolay bir iş değil. Yetersiz bir hayal gücü, fakir bir ruh, yol ortasına dikilmiş taştan koca bir şekil halini alınca, bütün bir şehrin kimliğini nesillerce bozacak bir tehlike olur.
Hayatın, zevk kaynağı olarak kuvveti ve insanın yaşama kudreti nispetinde, fakirin hali yamandır. İşte bunun içindir ki New York veya Londra gecelerinde, kuru bir kemik parçasını, açlıktan gözü dönmüş köpeklerin ağzından kapmaya muhtaç kalan hayat düşkünlerine verilen fakir ismi, Hindistan'da Ganj nehri kıyısında yarı kutsal bir rütbedir.