İnsanın sevdiği birine bakarken onu artık göremeyeceğini düşünmesinin neye benzediğini biliyordum. O son bakış orada asılı kalır, ömür boyu saklanacağı yerde.
Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı öbürünün unutamadığı olur hep böyle.
İnsan kalbi ne acayip, ne çabuk ısınıyor. Çabuk ısınıyor, çabuk kırılıyor... Ama soğuması için epey zaman gerekiyor, tamiriyse mümkün mü bilemiyorum...