''Anne niye gülüyorsun, sen hiç mi aşık olmadın?''
Sayfa 22Kitabı okudu
Hayat insana belli misyonlar yüklüyor ve sen hayatın boyunca aynı şeyleri yaşıyorsun. Bu bazen hep yanlış anlaşılmak, bazen hep arıza olmak. Kimi zaman herkese yüksün, kiminde de fazladan istenmeyen adam. Tatmin edemezsin kimseyi, doymazlar verdiklerinle ve verdiğin her şey az gelir onlara, her şey yetersiz….
İşte o zaman kitaplara sığınmak sana liman oluyor. Soruyorlar sana “niye çok okuyorsun?” diye. Cevap basit aslında; kaçmak için. Hayattan, insanlardan, olaylardan. Ayrı bir dünya yaratıyorsun kendine. Duygularının var olduğu ama anlaşılmak zorunda olmadığın, yanlış yapamadığın, kazık yemediğin, mutlu sonlarla keyifler yaşayabileceğin. Âşık olabiliyorsun mesela ya da korkuyorsun katil gelirken( hem de ölemeden :), e bir dedektif olarak çok da bıçkın bir tavırla yakalıyorsun suçluyu. Ağlıyorsun bir evlat acı çekerken, gülüyorsun şapşal kızlar beceriksizce aşkına rezil olurken. Kısıyorsun hayatın sesini, açıyorsun kitabın kapağını ve o dünya artık senin…..
Depresyon yok bu dünya da, bazen manik olsan da genelde hiç depresif olamıyorsun, en fazla sıkılıyorsun o hikâyeden; hoop çeviriyorsun kapağı atıyorsun kenara ve yeni bir hayatı alıyorsun eline, yeni bir umudu. Umut lazım insana en çok, bazen yaşamak için, bazen yaşamını sürdürebilmek için. Yoksa gitmiyor be bu hayat. Zorluyor, hem de çok zorluyor. Mükemmelliğin içinde hiçlik zor geliyor hem de çok zor.
Niye gülüyorsun öyle Patron?
Neden öyle bakıyorsun bana?
Benim şarabım böyledir, içimde her zaman bağıran bir şeytanım
vardır. O ne derse ben onu yaparım.
Ne zaman boğulacak gibi olsam, bana şöyle seslenir:
"Oyna Zorba!"
Ben de kalkar oynarım!
Böylece boğuntum geçer.
Sayfa 395
Niye gülüyorsun öyle Patron?
Neden öyle bakıyorsun bana?
Benim şarabım böyledir, içimde her zaman bağıran bir şeytanım
vardır. O ne derse ben onu yaparım.
Ne zaman boğulacak gibi olsam, bana şöyle seslenir:
"Oyna Zorba!"
Ben de kalkar oynarım!
Böylece boğuntum geçer.
Zorba, Nikos Kazancakis (Sayfa 395)
Ahmet Çabuk
İçimde sana uğrayan duraklar olsa da, sana gelmek de kolay değil, sana uğramadan, seni görmeden gitmek de.. Anlattığım yol hikayelerinden yola çıkarak söylesene bana; aradığın ben değilsem ne arıyorsun sen benim içimde? Niye bu ömür işgali, niye bunca çekilen acı?.. Vuslat yoksa sonunda duyulan bu özlem niye? Eşkiya gönlümün uysallığından mı güç
Bizim ufak tefek şoför Süleyman, rektörün siyah
arabasını kıvrak hareketlerle otobana çıkardı.
Çok şükür, adım adım ilerleme sıkıntısını aştık.
Çünkü bu yolda hiç olmazsa sağda emniyet şeridi vardı;
bütün siyah büyük arabalar gibi bizimki de bu yasak,
bomboş şeritten gidebiliyordu.
TEM otoyolu hıncahınç doluydu, binlerce araba kilit
Doğan KitapKitabı okudu
Roboski hâlâ kanıyor
Yenigün gazetesi, 28 Aralık 2013
İki yıl önce, 28 Aralık 2011'de Şırnak’a bağlı Uludere (Roboski) kırsalında
Türk Hava Kuvvetleri’ne ait F-16’ların bombalaması sonucunda 34
yurttaşımızı yitirmiştik. Olayın ikinci yıl dönümü çeşitli etkinliklerle anılırken,
gerçeğin hâlâ ortaya çıkmamış olmasına duyulan tepkiler
Sayfa 150 - Özel bir söyleşiKitabı okudu
