Her kim ki bağlıdır eski zamanlara körü körüne,
Sadece yalnızlık ve keder düşer hissesine.
Gecenin içimizde açmış olduğu sonsuz gözler, o parıldayan yıldızlardan çok daha cennet gibi gelmekte. O sayısız orduların en solgunlarının yapabildiğinden bile daha uzağı görebiliyorlar - ışığa gereksinim duymaksızın, seven bir ruhun derinliklerine inebiliyorlar - ve bu da çok daha yüce bir uzamı anlatılamaz bir şehvetle dolduruyor.
Bana gösterebilir misin sadakatini sonuna kadar koruyan bir yüreği?
Fakat yalnız geceye sadık kalır gizli yüreğim, bir de onun kızı olan yaratıcı sevgiye.
Sayfa 6Kitabı okuyor
Bir zamanlar, acı gözyaşları dökmüştüm; umutlarım acılarda eriyerek yitip gittiğinde, ve karanlık, daracık bir hücrede yaşamımı saklayan çorak tepede dururken - daha önce hiçbir yalnızın olmadığı kadar yalnız; anlatılması olanaksız bir korkunun önünde sürüklenerek - güçsüz, sadece düşüncenin sefaleti.
Sayfa 5Kitabı okuyor
Dünyanın kraliçesinin, kutsal dünyaların yüce müjdecisinin, mutlu aşkın bakıcısının ödülü - bana seni gönderiyor - narin sevgiliyi - gecenin sevimli güneşini - şimdi uyanıyorum - çünkü hem sana, hem de kendine aidim - sen, geceyi benim için yaşam ilan ettin - beni insan kıldın - ruhun ateşiyle kavur bedenimi, kavur ki, daha yüce bir düzlemde, daha bir içten seninle kaynaşayım ve ondan sonra gerdek gecesi, sonsuzluğa açılsın.
Sayfa 3Kitabı okuyor
Hangi canlı ve hissedebilen varlık, çevresindeki uçsuz bucaksız dünyanın bütün mucizevi görüntüleri arasından en çok her yeri renkleriyle, parıltılarıyla, dalgalanmalarıyla ve dört bir yanı yumuşacık kucaklayışıyla, uyandıran gün olarak neşeye boğan ışığı sevmez?
Sayfa 2Kitabı okuyor
Ne varsa bizi derin bir kedere gömen,
Şimdi tatlı bir özlemle bizden uzaklara gitmekte…
Sayfa 27
Tutamak Sorunu
"Uzun zamandır onu kurtarabilecek kitap kalmamış, sadece cümleler varmış, mesela Novalis'in, Montaigne'in, Spinoza'nın, Pascal'in tek tek cümleleri, dibe vurmamak için zaman zaman onlara tutunmak zorunda kalıyormuş."
Sayfa 72 - YKYKitabı okudu
senin güneşinin beni tanıyan, sevgi dolu gözleri var mı?
Yıldızların benim uzanan ellerimi yakalıyorlar mı?
O sevecen dokunuşu ve okşayan sözcüğü yeniden verebiliyorlar mı?
Sen misin onları renklerle ve hafiften çizgilerle süsleyen
- ya da gece miydi senin süslemelerine daha yüce?
Bir tek kişinin sırtlanamayacağı kadar anılarımı ağırlaştıran nedir bilmem!
Sayfa 60Kitabı okudu
Sen mutluluğu bir fındık kabuğunda arıyorsun. Ne var ki güzellik de, mutluluk da bizlerden daha zengindir, binlerce yolu barındırırlar kendilerinde, tüm ağaçlarda meyveye dururlar. Sevgisiz zenginlik kaç para eder ya da güzelliksiz şehvet?
Sayfa 47Kitabı okudu
Novalis romantizmi şöyle tarif eder:
Değersiz olana yüksek bir anlam, alışıldık olana esrarengiz bir hava, bilindik olana bilinmeyenin gizemini, sonlu olana sonsuz bir gôrünüş [Schein] verirsem, onu romantikleştirmiş olurum.
Aynı karanlıkta örtse üstümüzü,
herkes kendi gecesinde izler
başka bir gökyüzü.