Çok çok çok güzel bir kitaptı. Hani yorumları okurken herkes Eser favorim falan diyordu. Dedim ki kim bu Eser¿ Gerçekten okurken en beğendiğim karakter tartışılmaz Eser'di. Okurken çok fazla duygu değişimi yaşadığım kitaplardandı. Bi ağlıyordum bi gülüyordum ama en çok sinirlendim sanırım. Elif'e, Okan'a ve daha bir sürü kişiye.. Yazarın bütün kitaplarını okumuş biri olarak Zeynep Sahra'nın erkek karakterleri benim için hep ilklerdedir. Eser de öyle oldu. Yarım puanı Elif'in kararsızlığına kırdım. Kitapta en çok Elif'e sinirlendim bile diyebilirim.
•
Elif sevgilisiyle tanışma yıldönümlerinin 2. senesinde sevgilisi onu 2 saat beklettiği için çok sinirlidir. Gökdelenin tepesinde 2 saat bekleyen kız artık gitmeye karar verir ve asansöre biner. Asansörde kimse olmadığını düşünerek rahatlamak için bağırmaya başlar. Ama arkasındaki adam 'vay be' deyince yalnız olmadığını anlar. Asansörde kalırlar ve çıktıklarında artık iki aşıklardır. :)
İkimiz de birbirimizin gözlerine bakıp güldük ve aynı anda bağırdık. "Seni seviyorum!" dedik geceye. Sevgimizi böyle kazıdık içimize. Böyle süsledik gökyüzünü.