Mükemmelliyetçilik genelde öz değerinizle performansınız arasında kurduğunuz alakasız bağlantının sonucudur.
Sayfa 209Kitabı okudu
Endişe “fazla düşünerek” hislerinizden kaçınmanın bir yoludur.
Sayfa 35Kitabı okudu
Evde yetiştirdiğiniz bitkilerden birinin yaprakları sararıp dökülmeye başladığında bunu sizi zahmete sokmak veya adımızı kötüye çıkartmak için bile bile yaptığını düşünmezsiniz. Bitkininzin bu “davranışını”size verdiği bir mesaj olarak yorumlarsınız: suyu, gübresi veya ışığı ya az ya da fazla gelmiştir; eksiklik mi var yoksa fazlalık mı diye anlamaya çalışırsınız. Çocuklar bitkilerden daha karmaşıktır ama daha çetrefilli değil. Görünüşteki kaprisleri gereksinimlerini açığa vurur; bir şey eksik kalmış ya da fazla gelmiştir. Ya davranışı sizi kışkırtma yönelik değilde bir sonuç, bir cevap, bir tepkiyse?
Sayfa 20 - KuraldışıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Heyecan ve korkunun arasındaki farkı yaratan başa çıkma kapasitemize olan inancımızdır. Başa çıkma becerilerinize inancınız yeterli ise orta derecede tehlikeler karşısında heyecan, inancınız düşük ise korku duyarsınız.
Sayfa 28Kitabı okudu
Temizlik takıntısı bizi nasıl temizlenme davranışlarına zorlarsa adalet takıntısı da bizi aşırı vicdanlı harekete zorlar.
Sayfa 24Kitabı okudu
Diğer kişinin haksızlık ettiğine ikna olmuş hissediyor olsanız da onun sadece sizin değer sisteminize göre haksız davrandığını fark etmelisiniz.
Sayfa 173
Haklılık Üzerine
Bir aslan bir koyunu yerse bu haksızlık mıdır? Koyun açısından bu durum adil değildir. Hiçbir tahrik olmaksızın gaddarca ve kasten öldürülmüştür. Aslan açısından bakıldığında ise bu durum adildir. Aslan açtır ve bugünlük yiyeceği hak ettiğini düşünmektedir. Kim haklı? Bu sorunun nihai ve evrensel bir yanıtı yok çünkü haklılık algısal bir yorumlama, bir soyutlama, kendi kendine yaratılan bir kavramdır. Bir hamburger yediğinizde durum nasıl? Bu haksızlık mıdır? Size göre hayır. Dana açısından bu kesinlikle haksızlıktır. ( ya da haksızlıktı!) Kim haklı? Gördüğünüz üzere nihai “doğru” bir yanıt yok.
Sayfa 172Kitabı okudu
Çocukluğunuzu hayatınızın programlama evresi olarak düşünün. Yetişkinlik döneminde çoğumuz çocukken ayarladığımız programları izlemeye eğilimliyizdir.
Sayfa 210Kitabı okudu
Kabul edilmeyen ya da açıklanmayan duygular bir araya gelip öfke patlaması olarak ortaya çıkma eğilimindedir. Sonuç olarak bastırılan duygular sakin kalmayı reddeder. Durum böyle olunca diğerlerini inciten küçük gerginlikler patlak verir.
Sayfa 143 - Sola UnitasKitabı okudu
Çocuk bir duygu hissettiğinde sizin kendinize sormanı gereken soru, "Onun içinde olup bitenlerin bilincine varmasına nasıl yardımcı olabilirim?" olmalı.
Sayfa 105Kitabı okudu
Çocuk anne babasının sağlamlığını görmek ister. Kendisi bir duygu hissettiğinde onların da birtakım duygulardan hem de güçlü duygulardan geçtiklerini ama yıkılmadıklarını görmek ister.
Sayfa 104Kitabı okudu
Bir çocuğun ihtiyaçlarını önemsemek, ona saygı duymak "her şeyi yapmasına izin vermek" ya da "bir şeyi kırdığında hiçbir tepki göstermemek" değildir. Hissettiklerimi paylaşırken onu çok sevmeye devam ettiğimi göstermektir.
Sayfa 66Kitabı okudu
Çocuğunuz sizin bilinçaltınızı duyar! Onun için tepkileriniz sözcüklerinizden çok daha anlamlıdır.
Sayfa 61Kitabı okudu
Çocuklar kendi başlarının çaresine bakamazlar. İhtiyaç
duydukları yetişkinler kendi çocukluklarının esiri olup onlarla
ilgilenemediklerinde şaşkına dönerler. Hayatta kalmak, kendini kabul ettirmek ve sevdirmek için bu küçücük çocuklar kendileriyle ilgilenen kişilerin istedikleri davranışları göstermeye başlarlar. Kimse onlara bakmaya gelmiyorsa ağlamamayı öğrenirler, hatta meme emerken bunun annelerini korkuttuğunu hissettiklerinde daha yavaş emmeye çalışırlar. Kendi duygularını, ihtiyaçlarını bastırır, "uslu" olmaya ve anne-babalarını gururlandırmaya çalışırlar. Ama bunu yaparken kendi duygularını siler, kendilerine güvenmez ve dış dünyayı düşman olarak görmeye başlarlar.
Sayfa 58Kitabı okudu
Kendi çocukluğumdaki duygularım çözülmedikçe çocuğumun
gerçek ihtiyaçlarını anlayamam. Ya uzun zamandır
beni zorlayan bu ihtiyaçları bir şekilde kendi çocuğuma
yansıtırım ya da kendi acımı hissetmemek için onun ihtiyaçlarını
da görmezden gelirim.
Sayfa 57Kitabı okudu