çürüyüp toprağa karışırken adının anıldığını mı hissedeceksin, seni alkışlayan ellerin sesini mi duyacaksın, seni göklere çıkaran yazıları mı okuyacaksın?
diotima
susarak katlanırsın, onlarsa anlamazlar seni
ey kutsal varlık! solar gidersin susarak;
çünkü ah,
boşuna ararsın barbarlar arasında
yakınlarını günışığı içre,
artık varolmayan o ince, büyük ruhlar!
fakat ivecendir zaman.
ama ölümsüz türküm,
ey diotima, görecektir o günü,
tanrılardan sonra kahramanlarla seni adlandıran,
ve sana benzeyen!
friedrich hölderlin