"...eski çiti hemen yıktırıp, yerine sarı işaret kazıkları diktirin de, sanki yol çalışması varmış gibi görünsün. Bir kentte ne kadar çok yıkım varsa, kentin başkanı o kadar meşgul görünür."
.
.
.
Nikolay Gogol 'un mükemmel güldürüsü 
Müfettiş i hâlâ okumadıysanız okumanın tam zamanıdır. Malum yerel seçimler kapıda, eseri okurken bürokratik kadroların nasıl olmaması gerektiğini görüyoruz. Çünkü Gogol küçük bir ilçe üzerinden bütün bir yerel yönetim sistemini yerden yere vurup, sadece seçilenlere değil onları seçenlere de ayna tutuyor. Eh, mağduruz diye ağlamayalım, biz de bu çarkın bir dişlisiyiz sonuçta.
Müfettiş dört perdelik bir güldürü. İçeriğine baktığımızda birebir benzerlik ararsak elbet günümüzde abartılı bulunabilir demek isterdim, ancak günümüzde kat be kat fazlası oluyor. Gogol insanlığı da ahlâkı gibi çarpık bürokratları tek bir cümleyle özetlemiş aslında: "Dikkatli ol! Rütben kadar çalmıyorsun pek!"
Kısacası hırsızlık, yolsuzluk, rüşvet, kötü muamele, şiddet, haksız yargılama, dolu hapishaneler, ilaçsız ve bakımsız hastaneler gibi aşina olduğumuz yönetim politikalarının çokça bulunduğu; halka hizmetin ise pek az, hatta hiç bulunmadığı bu kentin tek korkusu bir Müfettiş! Ve o Müfettiş bir gün kente geliyor, üstelik hem yöneticileri hem de halkı hayretler içerisinde bırakıyor.
Kitabı okurken ne kadar tanıdık bir durum hissinden kurtulamadım. Böyle gelmiş böyle gider anlayışının ne kadar içimize işlediğini, gelen gideni aratır diye düşünmenin kaybettirdiklerini anımsadım. Okuyun, okutun efendim.