Ahh Melody,ne çok sevdim seni acılarını,mücadeleni,var olma çabanı..Anlaşılma isteğini.. 8 yıllık öğretmenlik hayatımın ilk 3 yılını özel egitim öğretmeni olarak yapmıştım..Keske o yıllarda tanışmış olsaydım Melody gibi ne çok öğrencimiz/canımız olmuştu oysaki..Kimileri ile sadece yönerge çalışırken(ismi söylendiğinde yönergenin verildiği yöne bakmasını isterdik)kimileri ile okuma yazma yapardik ne büyük şans ne büyük nimetmis çoğu becerilerimiz..Onların derslerine girerken kendi dertlerim küçülür,önemini kaybederdi..Her satırda hepsinin yüzü,gözü ve zaptedemedikleri bedenlerinin hayali canlandı gözlerimde..Bu detaylar kitabi daha çok hissetmeme gözyaşları içinde okumama sebep oldu..Kitabın vurucu cümlelerinden yalnızca bir tanesi"Hepimizin engelleri var ya sizinki?"idi..Hepimizin sınırları ve yapamadiklari var..Engellerimiz var fakat bazıları çok şanslı engellerini saklayabilme konusunda..Melody öyle değildi oysaki bir can kafesine hapsedilmiş uçmayı bekliyordu,her şeye rağmen.. Bir sınıf öğretmeni ve özel çocuklarla çalışmış bir öğretmen olarak çok etkilendim tavsiye ederim. Muhakkak okuyun..Ve lütfen okutun belki o zaman Melodyleri,ailelerini, yaşadığı zorlukları daha iyi anlarız..
