-neden okadar çok düşünceler e dalmışsın belliki derdin çok
+insanın derdi olması için yaşaması gerekir uzağa dalmamın sebebi bedenimin dünya da boş bekleyişlere alışmasındadır.
Merhaba kitapseverler
#mutlulukustasınınçırağı#polisiye#okudumbitti#ozlemli_kitaplar#okuyanteraziileokuyoruz#alıntı
"Sadece iki taraf varken dünyada kimin doğru kimin yanlış olduğuna nasıl karar verebilirsin?
"İnanmak istemeyen kendine tonlarca bahane bulur. Fuat ! Bunlarda öyle mantıklı olur ki kendi içinde sarsılmaz!
"Ama bir vicdan yükü, sadece vicdanı tekrar dirilterek hafifletebilir."
Konuya gelirsek; Başkomiser İlker işin içinden çıkamadığı bir operasyon onu beklemektedir. Yasaklı madde kullanan kişileri bilseler de ellerinde işe yarayacak bir şeyleri yoktur. Hangi maddeyi kullandıklarını dahi bilmiyorlardı. Kimya özellikle de ilaçlar konusunda bir firmada çalışmakta olan Fuat ile yolları kesişir. Komiser ilker ' e yardımcı olmaya çalışan Fuat bu işlerin okadar kolay olmadığını arkasında yatan şeyler görmeyi başlar. Ya sonra?
Komiser ve ekibi bu zorlu görevi başarabileceklermi? Kullanıcıları üzerinde bu maddenin ne etkileri vardı ?
Kitap ilk başlarda ağır gitsede ilerleyen sayfalarda olay örgüsü açılıyor,son sayfalara kadar güzel ilerliyor. Polisiye tavrı olan ve yaşatan kitaplar sevilir ve devamını da sabırsızlıkla bekliyorum çünkü ucu açık bitti...Bir öneri de benden sizlere gelsin . Sağlıcakla kitapla kalın
@hakankantarçeken
@klorasyayin
Book•lover ❥
Bide var ya okadar çok güven veriyor du ki sanki kalacakmışşş gibi 👌 tabiki hikâyenin mutlu bitmedi...
Yorgunum
Kenan Tortum
Issızlaştı sokaklar, ışıklar sönük, bedenim suskun.
Acı yok artık yüreğimde, bağışıklık kazanmış her dengesiz söze.Kalabalık da olsa her yer, benim için artık bomboş, görünenler.
Ne görür gözlerim ne de duyar kulaklarım, kapadım, hakikatten uzak her şeye..Uzunca bir yol var benim için, yalnız ve bir okadar da sessiz.
Adımlarım sâkin, bakışlarım asabice, herkes de bir serzeniş, geçiverdim sessizce.Kararıyor bulutlarım, güne hasret kalsın gözlerim,
Terk-i diyar eyliyorum, vakti geldi helalleşmenin.Yorgunum artık, algılayamıyorum çabalayarak söylediğiniz solgun sözleri
Sanki engebeli yerlerden geçiyorum tökezliyor ayaklarım, dizlerim.Sol yanım ağrıyor neden bilmem, hayatmı yordu? Ömürmü bitiyor?
Yorgun yorgun ölmekte tedirgin ediyor, hiç içimden
Neye çok güvenirsen Allah eksikliğini okadar yaşatacak sana. Bir annenin rahmine düşmeden önce nasibine sarılan bir ruhun ihtiyacının şefkat anaya değişmeyeceği gibi ondan da yaşayacaktır eksikliğini. Öleceğini bilse dayağından asla kaçamayacak bir evladın gidişini de seyreder bir baba. Kime kaldı ki bağlar, kim teslim oldu ki güvenirken. Kimde tanıdıysan kendini, terkettin, kimde işe yaradıysa benliğin yine eksildin.Sevmek de bir nevi kaybetmekmiş değil mi? Öfkeni, zamanını, telaşını karşındakine eksiltmekmiş aslında. Varlığıyla bütün hissettiğin, mutluluğuna ayrı bir dünya inşa ettiğinin kıyametini yaşıyorsun er yada geç. Velhasıl kardeşte, eşte her kim can da yaşarsan nedensiz tanımadan ve neyi kim için sevdiğini kime ne için kıymet verdiğini bilmeden düğümlersen kendini yinede kopmaya mahkûm kalıyorsun vesselam.🧵
"Kendi sesinizi bulmak için mücadele etmelisiniz, çocuklar. Bunun için ne kadar uzun süre beklerseniz, bulma şansınız o kadar azalır. Thoreau, 'Çoğu insan hayatını sessiz bir umutsuzluk içinde sürdürüyor diyor. Neden bunu yapalım? Kendinize yeni zeminler aramaktan kaçınmayın. Şimdi..."
Ah suskun yüreğim..!
Okadar söyledim uslanmadın.
Mutlu olmak kim, sen kim..
Hayallerle idare edeceksin artık.
Senin işin çileyle , senin işin gamla..
ikisi de biribirlerinden okadar ayrı alemlerde yaşıyor, öyle uzaklardan bakıyorlardı ki aradaki boşluğun sadece kelimede kalan bir babalık ve oğullukla dolması imkansızdı.
Bu gün okadar yorucu ki
Aslında onca gün sonra o kadar mutlu ve bu kadar güldü mü hatırlamıyordum bile çok güzeldi keşke hep mutlu olsam ve hiç bir şeyi düşünmesem ama şunuda düşünüyorum
İnsan bazen mutlu olmaktan da sıkılır mı acaba????
Görüyorum ki; insanların çoğu, kim olduklarına dair bütün soruları çözmüşler ! Ölüme dair hiçbir endişeleri olmadığı için, bütün meşgaleleri dünya ve başkaları olmuş. Bu yarışa katılamadığım için insanlarla aramdaki mesafe çok uzak. En yorucusuda, okadar mesafeden beni duyamayacaklarını anlatmaya çalışmak...