Everest'te yolunu şaşırmış donmak üzere olan bir dağcı olsaydım, okyanusun ortasında dalgaların hızla çarptığı bir kayaya tutunmuş, gemisi batmış bir kazazede olsaydım,
Sahra Çölü'nde güneşin altında cayır cayır yanan bir kâşif olsaydım,
caddede karşıdan karşıya geçmek isteyen bir kör olsaydım,
gecenin bir saatinde arabam bozulsaydı,
ıssız bir adada yaşasaydım,
sürücü kabininde yalnız bir hızlı tren makinisti olsaydım, sigaramı yakmak üzereyken ateşimin olmadığını fark etseydim, merdivenlerin başında kalakalmış bir felçli olsaydım,
komik bir hikâye bilseydim ve bunu anlatacak kimsem olmasaydı,
sırtımın ortasında bir yer kaşınsaydı ve kolum oraya uzanamasaydı,
işte o zaman Jean-Paul Sartre bir cüret çıkıp bana “cehennem başkalarıdır” deseydi, ondan sırtımı kaşımasını isterdim.
İçimde ölen biri var, ama benden başka ağlayanı yok... Okyanusun ortasında, tek başına kalmış bir damla gibiyim desem; gülersiniz. Issız bir ormanda, yaprakları dökülmüş ağaçların arasında, yeşil bir yaprak gibiyim desem; inanmazsınız. İşin aslı, hikayesi yazılmış ama adı konmamış bir kitap gibiyim.
Sayfa 67 - Karina YayıneviKitabı okudu
Bazen gitmek çözüm iken , bazen de kalmak en iyisidir.
Yoksa küçük bir sandal ile okyanusun ortasında kalmışcasına, tahmin edemeyeceğin kadar büyük ve seni tek bir dalgasıyla yutabilecek fırtınalara kapılırsın....
Sayfa 47Kitabı okudu
Bir gemide olduğunu hayal et.
Fırtınaya yakalanmışsın, hem de okyanusun tam ortasında.
Bir kara parçası, bir tanıdık liman arıyor gözlerin.
Bir hayaletin ıslığı kulaklarında.
Korkma!
Fırtına dinecek ve gelecek beklenen o yaz mevsimi,
Umutların en tükendiği günün şafağında.
Sayfa 33
Okyanusun ortasında sal üstünde kalmış bir gemiciden daha yalnızdım.
...bizler burada okyanusun ortasında kalmış kazazedeler gibiyiz, ne yelkenimiz var ne pusulamız, direksiz ve küreksiziz...
Everest'te yolunu şaşırmış donmak üzere olan bir dağcı olsaydım, okyanusun ortasında dalgaların hızla çarptığı bir kayaya tutunmuş, gemisi batmış bir kazazede olsaydım, Sahra Çölü'nde güneşin altında cayır cayır yanan bir kaşif olsaydım, caddede karşıdan karşıya geçmek isteyen bir kör olsaydım, gecenin bir saatinde arabam bozulsaydı, ıssız bir adada yaşasaydım, merdivenlerin başında kalakalmış bir felçli olsaydım,
sürucu kabininde yalnız bir hızlı tren makinisti olsaydım, sigaramı yakmak üzereyken ateşimin olmadığını fark etseydim, komik bir hikâye bilseydim ve bunu anlatacak kimsem olmasaydı,
sırtımın ortasında bir yer kaşınsaydı ve kolum oraya uzanamasaydı, işte o zaman Jean-Paul Sartre bir cüret çıkıp bana "cehennem başkalarıdır" deseydi, ondan sırtımı kaşımasını isterdim.
