Hadi gelin bugün değerli birşey yapalım. 3 gün önce olmamış gibi unuttuğumuz birşey üstünde duralım. Neyi mi unuttuk? 50 şehidimizin kanı kurumadan intikamımızı unuttuk.
Evet intikam, çok radikal bir kelime değil mi? Çok vahşi tam 'terörist müslüman' birine yakışır bir düşünce. Peki nasıl alalım bu intikamı, camimizi tarayan bu adamlara nedir müstehak olan? Canlı bomba mı olalım, yoksa dağlardan keleşlerin tadına mı baktıralım?..
Müslüman hangi kitabın hangi satırında yazıyor ki bunlar sen bunlarla itham edilir oldun? Kısas haktır ama affedenler için büyük bir mağfiret vardır diyen kitap Haşa ve Kella Dostoyevski'nin mi sanırsın? Yoksa Dickens mıydı o ki kendine zulmedildiğin de kainatı tepelerine yıkmaya gelen meleğe bilmiyorlar affet diyen...
Şimdi biz affedelim manasına konuştum biraz sanki, ama hayır affedelim demiyorum. Diyorum ki hatırla asıl Cihadını ve başla aslolan Cihada. Nefsinin değilde Allah'ın kulu olduğun gün zafer bizimdir. Biz inananlar inandığımız için hareket etmeye başlayıp, inancımızın gereğince yaşadığımız takdirde zafer bizimdir. Ah edip vah etmeyi bile bir günde unutursak, birisi de çıkar der ki İslam alemi kendini sorgulasın bu olaydan ders çıkarsın, hem dayak atsınlar hemde kızsınlar, bu Avrupa ne zamandır ebeveynimiz oldu bizim? Bizden üstünsün diye itaatlerini bildirenler bizden iyi bilir sanırım...
Bende diyorum ey müslüman sorgula kendini, gerçeklerini. Emredileni yaptın mı ki vadedileni beklemektesin? Eline silah ve bombaları tutuşturmaya çalışanlara inat al kalemi defteri. Bildir hadlerini...
Baran Şimşek