Bu yaşa gelene kadar öyle bir hayat yaşadım ki, şimdi bana "Ailenden önemli ne var?" diye zırvalayanlar duysalar, oturur hüngür hüngür ağlarlar. Kimse "Anlıyorum, anladım" demekle anlamaz. Bazı şeyler ancak ve ancak yaşanınca anlaşılır. Ailesinden tek bir güvensizlik görmemiş, ailesine büyük bir sevgi besleyenler, annem ve babam olmazsa olmazım diyenler, beni asla anlayamaz asla. Önce yaşayın, sonra buyrun gelin konuşalım 😉
(Tabi yaşamaya cesaretiniz varsa)
A.U