Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
İlgi çeken bir konu ve bunu besleyen bir yaşanmışlık... Bir romanı kalbur üstü yapmak için bu iki unsur yeter de artar bile. Nihayetinde Herman'ın burada anlattıklarının otobiyografik ağırlıklı olduğu malûm.
Ancak şunu da söylemeden geçemeyeceğim: çarkların arasında bir yazını insanlarla paylaşıyorsanız bunu destekleyen dili ve zekayı insanlara göstermeniz gerekir. Ayrıca gençlerin okuduğu okul ve koğuşları çok daha canlı anlatılabilir. Örneğin bir Dostoyevski Ölü Evinden Anılar'ını okuduğunuzda mahkumlarla beraber koğuşta dolaşırsınız. Niyetim elbette Herman'ı Dosto ile kıyaslayarak boyununun ölçüsünü almak değil. Ancak bir romancının hele birde Hessse gibi tanınmış ve alkışlanan bir romancının bunları belli düzeyde yapmaması eksikliktir.
Ancak edebi bir tat arayıp, kolay okunan hafif bir kitap isteyenler için güzel bir adres olabilir.
20.yy'da hapishane hakkında yazılan romanlar denilince dünya edebiyatında akla ilk gelenler Soljenitsin'in Ivan Denisovich'in Bir Günü, Victor Serge'in İçerdekiler, Arthur Koestler'in Gün Ortasında Karanlık ve Dostoyevski'nin Ölü Evinden Anılar yazınlarıdır. Bu yazınların hepsini okudum haikaten başarılı baş yapıt eserler bunlar. Fakat Orhan Kemal'in bu 72.Koğuş kitabını sebepsiz ön yargım yüzünden en sona bırakmıştım fakat bu önyargım yüzünden kendimi yadırgadım öyle ki bu hikayenin bu üstde saydıklarımdam hiç de geri kalır yanı yok ve hatta bu hikayenin daha başarılı olduğunu söyleyebilirim. Tek sorun dünya çapındaki kategorilerde yerini bulamamasıdır bu da hikayenin zamanında yeteri kadar tanıtımının yapılmamasındandır. Yabancı dillere çevrildi mi bilmiyorum...
İnsanlık konusunu işlemesi açısından Tolstoy'un tarzını da anımsatıyor biraz. Yazarın diğer kitablarını da okumayı düşünüyorum. Tavsiye ediyorum...
Bilindiği üzere; Soljenitsin, ömrünün on bir senesini hapishane ve sürgünde geçirmiş. Bu hikaye de isimler değiştirilip, kendi izlenimlerini-anılarını anlattığı bir yapıttır. Hikaye kahramanı Ivan Denisoviç'in kamp hayatındaki bir gününü okurken; bu trajediye yüreğiniz burkuluyor. Aynı zamanda, zor bir kamp hayatındaki insan psikoljilerini kavrıyorsunuz. Yazar, bu zorlukları anlatırken, çaktırmadan sistem eleştirisinde de bulunuyor. Dostoyevski'nin bu Ölü Evinden Anılar romanına çok benziyor. Anlatım dili çok iyi ve samimi. Hikaye oldukça sürükleyici. Dolu dolu bir kitap. Kuvvetle tavsiye ediyorum.
Ölü evinin, hikayede aslında ne olduğunu biliyorsunuz lakin ben tekrar söylemek istemiyorum, henüz bu hikayeyi okumamışlara bilgi vermemek için ama şöyle diyeyim ki, bu Aleksandr Petroviç dediğimiz adamın yazdığı trajik ve düşündürücü anıları, bir şekilde elimize geçiyor ve bize, bizim hiç bilmedigimiz belki bilemeyeceğimiz bir dünyanın kapılarını açıyor. Bütün bir hikaye gözetlemeyiniz ki Petroviç'in izlenimlerinden oluşan hikayeleri okuyoruz ve bu anlatım tarzından ve hikayelerden memnun kalıyoruz. Zor bir hayatın, haksızlıkların, suçun ve cezanın betimlemeleridir bunlar. Okuyunuz...
Dostoyevski'nin doğduğu yer!
YouTube kitap kanalımda Dostoyevski'nin hayatı, bütün kitapları ve kronolojik okuma sırası hakkında bilgi edinebilirsiniz:
ytbe.one/0i9F0L1dcsM
Suskunlar'ı izleyen var mı hiç aramızda? Kendi açımdan söylemek gerekirse bu dizi bittikten sonra hiçbir Türk dizisi izleyememiştim. İnsanın boğazında her daim kocaman bir yumru bırakan,
Oxucunu reallığı ilə "döyən" əsər...
-------------------------------------------
️F.Dostoyevskinin "Ölü evdən qeydlər" əsəri 1860-61-ci ildə yazılıb, yazıçının 1850- 1854-cü illərdə Omsk həbsxanasındakı həyat və təəssüratları, real faktlardan alınmış hadisələri əhatə edir. Yazıçının həbsxanaya düşmə səbəbi 1849-cu ildə