Dünyalık mı? Ahiretlik mi?
Bu aralar en çok düşündüğüm konulardan birisi bu oldu arkadaşlar.Biz Dünyalık mı yaşıyoruz, yoksa Ahiretlik mi diye? Bunun cevabı aslında çok basit : Çoğumuz dilde Ahiretlik yaşıyoruz.Gönülde ise Dünyalık.Neden mi böyle dedim? Önce iyiliklerimize bakalım.Yaptığımız iyiliğin büyüğü, küçüğü elbet olmaz.İyilik iyiliktir.Ama bir insana 50 liralık
Evli erkeklerin korkulu rüyası "mor cepken." Mor cepken, kadınların çeyizine konurmuş eskiden. Çeyiz sandığının en altına konur ve evlenen kadının onu hiç giymemesi temenni edilirmiş. Çünkü; kadının o mor cepkeni giyip, evin damına, bacasına, köy meydanına, herkesin görebileceği bir yere çıkması, "Kocamı sevmiyorum, kocam bana
Bir yaş daha aldım bugün. Geride bıraktım 
Nilgün Marmara'nın 
Virginia Woolf'un ölüm yaşını, benden erken intihar etti 
Sylvia Plath, 
Furuğ Ferruhzad'ın öldüğü yaştan çıkıyorum şimdi, 
Orhan Veli Kanık'ın yaşını görür müyüm bilinmez, 
Didem Madak çok uzak.
Dünya Kadınlar Günü'ne Bir Mektup
Tarihin en suçlu bilinmeyeninden, daha çok ölümleriyle bilinene...
Ben, erkek. Bir çocuktum zamanında, öyle de kalmam gerekirdi. Sonraları artık büyümem gerektiği anlatıldı.
Masumluğumu kaybettiğim nokta işte tam da o kırılma noktasıydı.
Anlatılması gereken hikaye ise benim değil, unutulanlara ve anlatılmayanlara ait olan yarım kalmış
Bilinmeyen Bir Erkeğin Mektubu
Tarihin en suçlu bilinmeyeninden, daha çok ölümleriyle bilinene...
Ben, erkek. Bir çocuktum zamanında, öyle de kalmam gerekirdi. Sonraları artık büyümem gerektiği anlatıldı.
Masumluğumu kaybettiğim nokta işte tam da o kırılma noktasıydı.
Anlatılması gereken hikaye ise benim değil, unutulanlara ve anlatılmayanlara ait olan yarım kalmış
YAZMIŞ OLDUĞUM YARIM KALAN KİTABIM BÖLÜM 1 "KENDİ HAYAT HİKAYEM"
Korkular... Küçük kalbinin korkudan atış sesleri, hayata hep korkuyla bakan, ağlayan bir çocuk. Hayatın ona doğar doğmaz attığı bu tokatla başladı yaşamı... Henüz 3 yaşındayken kaybetti, masalının kahramanını, yani babasını. Babasının ölüm haberini duyan bir çocuğun hıçkırıklı ağlayışları ile başlıyor hayat onun için. Babasının ölümünden 9 gün sonra doğum günüydü...
Hayalleri, planları babasıyla birlikte resminin olduğu doğum günü pastası bir mumu üflemişcesine uçup gitti. Günlerin hızla geçmesini bekleyen ve ölümün sessiz çığlıklarından habersiz, bir çocuk.
Aslında yaşam onun için şimdi başlıyordu. Çünkü onun masalının kahramanı artık yoktu. Hep bir umutla her gün geleceğine inanıyordu.Ta ki annesinin ona söylediği bir kaç kelime ile umudunu kaybediyor ;
- '' Artık baban gelmeyecek oğlum, o öldü.'' dedi, ağlayarak.
Damon ölüm kelimesinin kavramını bilmeyecek kadar ufaktı. Annesinin gözlerinden düşen her bir damla artık babasının geri gelmeyeceğine şahitlik ediyordu, annesinin göz yaşlarını minik elleri ile silerek ;
- '' Ne olur anne, sen ağlama, söz bir daha babamı sormam. Ne olur ağlama ANNE '' dedi, titrek ve korku dolu bir sesle.
Ve o günden sonra ölüm kelimesi her aklına geldiğinden annesinin göz yaşları aklına geliyordu...