“ Açma yaram derin derin, dermanını bilen gelsin…” Musa Eroğlu söylüyor. Kızımın sınavdan çıkmasını beklerken açtım türküleri arabada aklıma geldi, 
Hakan Sülün
İle türkü dinlerken bu kitabı okuyup okumadığım sordu, oku abi beğenirsin sana iyi gelecek dedi. Bu sıkıntılı günlerde gerçekten iyi geldi. Bu dağlar kömürdendir
Kız, onun adını ancak söyleyebilecek kadar bir süre duraksamıştı. Karanlıklar içinde aramıştı o adı, bu dünyada ve öteki dünyada birbirine karışmış onca ad arasindan ilk bakışta bulup çıkarmıştı onu; tıpkı ölüm fermanı ezelden beri yazılı olan iradesiz bir kelebekmiş gibi, isabetli bir atışla onu duvara mıhlayıvermişti. "Santiago Nasar," demisti.
Sayfa 47 - Can yayınlari, 42. basım: Temmuz 2014, İstanbulKitabı okudu
... tıpkı ölüm fermanı ezelden beri yazılı olan iradesiz bir kelebekmiş gibi...
Sayfa 47Kitabı okudu
Alıntı
Günahkârsın ey kalbim, günahkar
Bütün mevsimleri sevmekten suçlusun
Bütün insanları sevmekten
Sevmelerin ki, kıyametten beter
Anlaki affetmiyor hayat yüreğiyle oynayanı
Bir elinde ölüm fermanı
Bir elinde aşk
Aşk ki, ürktüğün mavi bir kuş
Üşür durur pencerende her sabah
Başka İhtimal Yok, Nasar Ölecek!
Kız, onun adını ancak söyleyebilecek kadar bir süre duraksamıştı. Karanlıkların içinde aramıştı o adı, bu dünyada ve öteki dünyada birbirine karışmış onca ad arasından ilk bakışta bulup çıkarmıştı onu; tıpkı ölüm fermanı ezelden beri yazılı olan iradesiz bir kelebekmiş gibi, isabetli bir atışla onu duvara mıhlayıvermiş, “Santiago Nasar” demişti.
ayet İstanbul Boğazından, son padişahla son şehzadesini alarak uzaklaştı.Hiçbir şey kalmadı geriye.Bir büyük boşluk kaldı geriye.Bir de bütün bunları, bulutların ufuk üzerinde koştuğu güz akşamları, kıyıya iyice yanaşan masal gemilerinin gölgelerine bakarak ve dahi o gölgeleri kendisi gibi görebilecek başkalarının varlığını da vehmederek dalgalara
Dicle toprağında eceliyle ölüm diye bir
şey yoktur, öldürme vardır, cinayet
vardır. Azrail'in fermanı ve Êzidî
inanışında Melekê Tawus vardır sadece.
Melekê Tawus, yaratmaktan çok yıkıcılığı,
aşktan çok kini seven biz fani insanları iki şekilde ziyarete gelir, birincisi nazik bir
ninniyle, tatlı bir dille,derin bir
uykudayken...İkincisi kılıç, hançer,
tabanca ve tüfekle. Nedense
Mezopotamya'nın payına hep ikincisi
düşer...
Kız , onun adını ancak söyleyebilecek kadar bir süre duraksamıştı.Karanlıkların içinde aramıştı o adı , bu dünyada ve öteki dünyada birbirine karışmış onca ad arasından ilk bakışta bulup çıkarmıştı onu ; tıpkı ölüm fermanı ezelden beri yazılı olan iradesiz bir kelebekmiş gibi , isabetli bir atışla onu duvara mıhlayıvermiş."Santiago Nasar ," demişti.